آشنایی با نسل قدیم و جدید ثروتمندان ایرانی در خارج از کشور

(نویسنده: سینا فغانی ): 

ثروتمندانی با پول واعتبار 

شاید فکر کنید که هرکسی که پول داشته باشد ثروتمند است، اما اینگونه نیست. ثروتمند کسی است که پولش دارای پشتوانه باشد. فرد ثروتمند فقط پولدار نیست، بلکه معتبر نیز هست، کسی است که از درون احساس بی نیازی کند و قانع باشد، می‌داند چه زمانی چه واکنشی نسبت به نوسانات بازار نشان دهد، همیشه تلاش می‌کند و از تلاش و فعالیت دست نمی‌کشد تا به موفقیت و خواسته خود برسد، از موقعیت‌های پائین شروع می‌کند و کم‌کم به قله موفقیت می‎رسد و همیشه علاقه‌ خود را دنبال می کند.

 ثروت ثروتمند فقط پول و سرمایه مادی او نیست بلکه بخش مهم آن، دارایی ها و توان ذهنی اوست که حتی با از دست دادن یک باره و چند باره سرمایه مادی او، به کمکش شتافته و می تواند بار دیگر وی را قادر نماید که به شرایط توانمندی و ثروت قبلی خود بازگردد.

تفاوت پولدار و ثروتمند به این است که افراد پولدار متکی به درآمد کنونی خود هستند، اما یک ثروتمند روش‌های افزایش درآمد را نیز بلد است. افراد ثروتمند شکست را یک تجربه جدید می‌دانند و با مدیریت و درس گرفتن از شکست‌ها، مجددا به رشد خود ادامه می‌دهند. همچنین آنها راه‌های میانبری برای ثروتمند شدن را نیز می‌دانند.

 در این مقاله، با تعدادی از ایرانیان (بدون در نظر گرفتن عقیده و مرام سیاسی آنها) که علیرغم شکست‎های مکرر، بر مشکلات فائق آمده و دوباره سربرآورده اند، از شکست ها نترسیده و دلسرد نشده اند و حتی در کشورهای دیگر به تلاش خود ادامه داده و به ثروت رسیدند آشنا می‌شویم :

حسن خسروشاهی 

خسروشاهی کارآفرین ایرانی -کانادایی متولد سال۱۹۳۰ در شهر تهران است. ایشان دو مدرک لیسانس در رشته‌های اقتصاد و حقوق از دانشگاه تهران دارد. قبل از انقلاب مالک شرکت‌های الوند و مینو بود که  اموالش بعد از انقلاب مصادره شد. در سال ۱۹۸۲ به ونکوور کانادا مهاجرت کرد و بعد  از یک سال وارد کسب و کار خانوادگی شد.

حسن خسروشاهی فعالیت حرفه‌ای خود را در سال ۱۹۸۲ با تاسیس اولین فروشگاه «فیوچرشات» که فروشگاه زنجیره‌ای فروش قطعات الکترونیک است، آغاز کرد. در سال ۲۰۰۱  این فروشگاه در صدر تمامی فروشگاه‌های کانادا قرار گرفت و تعداد شعبه های آن به ۹۰ شعبه رسید که در مجموع ۷۳۰۰ کارمند مشغول به کار داشت. تا سال ۲۰۰۶، این رشد ادامه داشت و تعداد شعب آن در سراسر کانادا به ۱۱۸ شعبه رسید.

حسن خسرو شاهی برنامه افزایش شعب این فروشگاه را دنبال می‌کرد، ولی در سال ۱۹۹۹ این برنامه برای ورود به بازار خرده‌فروشی آمریکا با شکست مواجه شد و  این مسئله باعث بسته‌شدن ۳۰ شعبه از فیوچرشات در آمریکا شد. در سال ۲۰۰۱  خسروشاهی امتیاز فروشگاه‌های «فیوچر شات» را به ارزش ۵۳۰ میلیون دلار به شرکت «بست بای» واگذار کرد.

پس از فروش فیوچرشاپ به «بست‌بای» خسروشاهی فعالیت خود را در زمینه‌های ساخت و ساز و زمین گلف، مراکز خرید و همچنین خرید و فروش مراکز ورشکسته ادامه داد. در سال ۲۰۰۶، ریاست پست سهامی عام کانادا را به عهده داشت و در سال ۲۰۰۷، مدیریت موسسه‌ی «فراستر» را بعهده گرفت. از سال ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۵ نیز مدیر بانک کانادا بود. در حال حاضر مجموعه تحت کنترل خانواده خسروشاهی دارای ۸۰۰۰ کارمند و درآمدی معادل ۲ میلیارد دلار می‎باشد.

پیر امیدوار

 پیر امیدیار، متولد سال ۱۹۶۷ در فرانسه است. علاقه پیر به کامپیوتر از دوران دبیرستان شکل گرفت، بطوری که زنگ ورزش را رها می‌کرد و برای یادگرفتن کامپیوتر به آزمایشگاه کامپیوتر می رفت. بعد از مدتی مدیر دبیرستان ساخت جنریت کاتالوگ کارت‌های مخصوص کتابخانه را به او پیشنهاد کرد و به ازای هر ساعت به او شش دلار می داد. او دوران دانشگاه خود را در دانشگاه تافتز، نزدیک بوستون سپری کرد و آن جا روی توسعه برنامه نرم افزار نویسی برای برنامه نویسان مکینتاش متمرکز بود، که به آنها در رابطه با مشکلات حافظه کمک می‌کرد.

 به محض فارغ‌التحصیلی از دانشگاه در حوزه علوم کامپیوتر، امیدیار به استخدام شرکت «کلاریکس» که از زیر مجموعه اپل بود درآمد. در سال ۱۹۹۱ با همراهی دوستانش استارتاپی در حوزه نرم افزار رایانه‌ای با قلم تاسیس کرد که «Ink Development Corp» نام گرفت. با اینکه این کار امیدیار هیچگاه به موفقیت نرسید اما وب سایت فروشگاهی مکمل او توسط مایکروسافت خریداری شد.

 بزرگترین دستاورد امیدیار در سال ۱۹۹۵ رقم خورد زمانی که وب سایت«Auction Web» به دست او راه اندازی شد و به کاربران اجازه فروش وسایل خود را بصورت مزایده و آن هم به روش آنلاین می‌داد. در مدت زمان یک سال، لایسنس فروش بلیط هواپیما را در سایت خود به دست آورد.  او با دریافت ۲۵ سنت الی ۲ دلار به ازای ارائه اعلانات مربوط به مزایده و دریافت بخشی از فروش و ایجاد بازاری ساده برای خریداران و فروشندگان، به درآمدزایی رسید.

در سال ۱۹۹۷ نام شرکت از «Action Web» به «ebay» تغییر کرد. در همین مدت بصورت میانگین در روز ۸۰۰ هزار آیتم در «ebay» مبادله می‌شد. در همان سال او به عنوان رئیس هیئت مدیره شرکت انتخاب شد. تا پایان سال ۱۹۹۸، میلادی کاربران«ebay»به دو میلیون نفر رسید و درآمد سالانه او به ۷۵۰ میلیون دلار رسید. این شرایط باعث جلب نظر آمازون به خود شد تا اینکه این شرکت بزرگ از روش امیدیار استفاده کند.

او در سال ۲۰۰۰ نخستین مقام خود  را در خارج از «ebay» در شرکت «epeople» گرفت. او همچنین در سال ۲۰۱۴، امیدیار نت ورک را به هدف  کمک به  استارتاپ ها آغاز کرد. همچنین با توحه به اینکه به ژورنالیسم علاقه دارد، با کمک گلن گرنیوالد مستندات افشایی ادوارد اسنودن از سازمان امنیت ملی آمریکا را منتشر کرد و پس از مدتی نشریه « First Look Media » را تاسیس نمود. او همچنین، طی این سالها به سینما علاقه مند شده و تهیه کنندگی دو فیلم «Spotlight» در سال ۲۰۱۵ و «Merchants of Doubt» را در سال ۲۰۱۴ بر عهده گرفت.

امید کردستانی

امید کردستانی در سال ۱۹۶۳ در پیرانشهر متولد شد. تا سن چهارده سالگی در تهران زندگی می کرد. بعد از آن همراه مادر و برادرش به انگلستان و سپس به ایالات متحده آمریکا مهاجرت نمود و لیسانس برق و فوق لیسانس ام بی ای گرفت.

او در سال ۱۹۹۹ شرکت «Netscape» را رها کرد و به عنوان دوازدهمین نفر از گروه یازده نفری به گوگل پیوست. دیری نشد که به عنوان مدیر ارشد بازار یابی و توسعه بین الملل گوگل انتخاب شد و فروش آن را از صفر به ۳ میلیارد دلار رساند.

 امید به دلیل اینکه همیشه و در حالت لباس رسمی دارد، در بین همکاران خود به آقای دیپلمات مشهور است. البته این کار او در آمریکا بسیار نادر است، زیرا تمام مدیران ارشد آمریکایی در حوزه فناوری اغلب از لباس های راحت تر یا همان غیر رسمی استفاده می کنند. امید بعد از ده سال کار در گوگل، در سال ۲۰۰۹ میلادی از آن خارج شد و بعد از آن بصورت شخصی به مشاوره های تجاری می‌پرداخت اما مجددا در سال ۲۰۱۴ با درخواست لری پیچ به گوگل برگشت و مدیریت تجاری آن را به عهده گرفت ولی کمی بعد موسسان گوگل تصمیم گرفتند که هلدینگ آلفابت را تاسیس‎کنند و گوگل را به زیر مجموعه‌ی آن در آورند. برای همین، کردستانی از گوگل خارج شد، هر چند که به عنوان مشاور ارشد با گوگل همکاری می‌کند.

 امید درسال ۲۰۱۵، به دعوت موسس توییتر، ریاست هیئت مدیره‌ی آن را به عهده گرفت و از سال ۲۰۱۶ به عنوان مدیر عامل یوتیوب انتخاب شد.

اسحاق لاریان

        اسحاق لاریان، ۲۸ مارس ۱۹۵۴ در کاشان در یک خانواده کلیمی متولد شد، او در خانواده ای فقیر زندگی می‌کرد و در دوران تابستان به پدرش در مغازه‌ی بزازی کمک می کرد.‌ او سالها قبل، زمانی که تنها ۱۷ سال داشت با ۷۵۰ دلار به لس آنجلس مهاجرت کرد. اسحاق همزمان با تحصیل در رشته‌ی  مهندسی عمران در آمریکا، برای تامین مخارج تحصیل و زندگی‌اش در یک رستوران کار می‌کرد.

 اسحاق، پس از فارغ التحصیل شدن در سال ۱۹۷۹، به همراه برادرش شرکتی تاسیس کرد که در نهایت به شرکت ام جی ای منتهی ‌شد. او ابتدا کسب و کار خود را با صادرات لوازم الکترونیک در سال ۱۹۸۷ شروع کرد و با فروش بازی‎های الکترونیک بر پایه شخصیت‌های تحت امتیاز «نتندو»، راه موفقیت را در پیش گرفت.

لاریان پس از گذشت ۱۰ سال، برای اولین بار شروع به ساختن عروسک‌هایی به نام «سینگینگ بانسینگ» کرد. همچنین در سال ۲۰۰۰  تصمیم گرفت عروسک های جدیدی به نام «برتز» بسازد. جالب است بدانید که دو نوع از این عروسک ها به اسامی ایرانی فرزندانش یعنی کامران و یاسمین نام گذاری شده اند. شعار او تحت عنوان «آینده به نفع جسوران است» در سراسر ساختمان MGA بر دیوارها نقش بسته است.

سالار کمانگر

        وی در سال ۱۹۶۷ در تهران متولد شد. در سن ۲۲ سالگی به گوگل راه یافت. هفت سال بعد زمانی که هنوز به سن ۳۰ سالگی نرسیده بود به یکی از کلیدی ترین و بهترین کارمندان گوگل تبدیل شد. سالار کمانگر،  در سال ۱۹۹۸ و پس از پایان تحصیلاتش به گوگل پیوست ولی پله های ترقی را نه یک شبه بلکه پله پله پیمود. جالب این است که شغل سالار با تحصیلاتش متفاوت است. او در رشته بیولوژی در دانشگاه استنفورد تحصیل کرده و یک دانشمند متخصص بیولوژی می باشد. ولی آن را رها کرده و در شرکت گوگل فعالیت می کند

 یکی از مهمترین موفقیت ها کمانگیر، ایجاد سیستم تبلیغات گوگل یا «Google AdWords » می باشد که باعث درآمد زایی بسیار زیادی برای گوگل است، ضمن اینکه به پیشرفت و معروف شدن او کمک شایانی کرد.

سالار کمانگر، نهمین کارمند گوگل در راس بزرگترین وبسایت اشتراک‎گذاری فیلم در دنیا یعنی همان یوتیوب قرار داشت که گوگل آن را در سال ۲۰۱۶ میلادی به یک میلیارد و ۶۵۰ میلیون دلار خریداری کرد. سالار کمانگر ۴۰ ساله، پیش تر معاون بخش برنامه های تحت نظر وب گوگل نظیر بلاگر، پیکاسا، جی میل، اورکات، تقویم گوگل و … بوده است. کمانگر، اولین طرح تجاری شرکت گوگل را ارائه کرده و مسئولیت فعالیت‌های مالی و قانونی گوگل را از ابتدا به عهده داشته است. او به عنوان یکی از معاونان ارشد  شرکت هولدینگ آلفابت مشغول به کار است.

آرش فردوسی

       آرش فردوسی، متولد اکتبر سال ۱۹۸۵ در اورلند پارک تگزاس می‌باشد. او در سال ۲۰۰۴ از دبیرستان «بلو ولی وست» فارع التحصیل شد. سپس برای تحصیل در رشته برق و مهندسی کامپیوتر به دانشگاه «MIT» رفت ولی درسال آخر برای تمرکز در کسب و کارش از آن انصراف داد.

       آرش، «دراپ باکس» را به همراه دوستش درو هیوستن در دانشگاه «MIT»  راه اندازی کرد. در سپتامبر سال ۲۰۰۷ آنها به سانفرانسیسکو منتقل شدند. او اقدام به دریافت سرمایه‌های خطر پذیر از شرکت‌های وای «کامپینتیر»، «اکسل پاتنرز»، «سکویا کاپیتال» و تعدادی سرمایه شخصی نمود.

در مارس ۲۰۱۸ هنگامی که  «دراپ باکس» برای ارائه عمومی آماده شد ارزش آن  در حدود ۹ میلیارد و ۲۰۰ میلیون دلار بر آورد شد. از زمان بنیانگذاری شرکت در ژوئن ۲۰۰۷ تا اکتبر ۲۰۱۶ به عنوان مدیر ارشد «دراپ باکس» و به عنوان یکی از اعضای هیئت مدیره و تیم مدیریتی در «دراپ باکس »ایفای نقش نمود. در سال ۲۰۰۹، آرش و هیوستون به پیشنهاد  استیو جابز برای فروش این شرکت جواب منفی دادند. به عقیده بسیاری از کارشناسان این بزرگترین اشتباه مدیریتی آنها بوده است.

سید محمود خیامی

        محمود خیامی، زاده دی ۱۹۲۹ در مشهد می باشد. او به پدر صنعت خودروی ایران مشهور بوده و از کارآفرینان و عمده ترین صاحبان صنایع خودروسازی در ایران بود. خیامی مالک شرکت های ایران ناسیونال، بانک صنعت و معدن، تجارت، فروشگاه زنجیره ای کوروش و اولین کارخانه مبل سازی یعنی مبلیران نیز بوده است.

او در سال ۱۹۶۳، به منظور ساختن اتوبوس در ایران با شرکت مرسدس بنز قرارداد بست. او تغییرات عمده ای در ساختار این شرکت داد. به عنوان مثال دستشویی ها و یخچال هایی در کنار اتوبوس ها قرار داد و به عنوان اولین تولید کننده این نوع از اتوبوس ها در دنیا شد.

 خیامی در سال ۱۹۶۱ شرکت ایران ناسیونال را به منظور تولید خودرو ایجاد کرد که اولین کارخانه خودروسازی در آسیا بوده است. شرکت ایران ناسیونال شرکت های زیادی را در زیر نظر خود داشت. از شرکت های زیر نظر ایران ناسیونال می توان به «کارخانه لاستیک سازی بریجیستون»، «شرکت پیستون سازی ایران»، «کارخانه ایدم در تبریز»، «کارخانه پلی رنگ»، «کارخانه فنر سازی»،« شرکت ریخته گری» و «شرکت رضای مشهد» و دو هنرستان برای تربیت تکنیسن اشاره کرد. البته تمام اموال او در سال۱۹۸۰ به نفع دولت مصادره شد و در سال ۱۳۸۱ به انگلستان مهاجرت نمود. او صاحب چند نمایندگی مرسدس بنز در انگلستان و امریکا بود. او از حامیان حزب کارگر و گفتگوی مذهب ها بوده است.  او در سال ۲۰۱۹ در انگلستان درگذشت.

نتیجه گیری:

       در این مقاله با بعضی از تاجران، بازرگانان و ثروتمندان ایرانی که  در خارج از کشور زندگی می‌کنند آشنا شدیم. اکثر این تجار با اینکه بارها و بارها شکست خوردند، اما از شکست های خود عبرت گرفتند و آن را الگوی خود قرار دادند.

  آنها، با اینکه در خارج از کشور زندگی می کنند، خود را با شرایط موجود وفق دادند و با سعی و تلاش فراوان به جایگاه های وسیعی رسیدند. اکثر، آنها در حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات یا نتورک مارکتینگ فعالیت کرده‌اند، تجارت خود را بروز کردند.