صفحه نخست

این روزها همه اپوزیسیون هستند.همه مخالف اند. همه منتقدند. هر سه نفر سران قوا منتقد وضع موجود هستند.خب اگر یک خارجی مطالب رسانه های ایرانی را بخواند برایش جالب است که چطور می شود که روسای قوای سه گانه هر سه شاکی و منتقد وضعیت موجود. مساله چیست؟ پدیده ای به نام تله نهادی. اول یک نمونه را با هم بررسی کنیم و سپس این مفهوم را معرفی می کنم

ورود سینما به ایران داستانی پر فراز و نشیبی دارد. از تفریح شاهانه و اشرافی تا تلاش برای مردمی شدن و عبور از موانع فرهنگی و اجتماعی. این هنر نوپا، همزمان با تحولات سیاسی و اجتماعی ایران، راهی پرفراز و نشیب پیمود و سرانجام جای خود را در فرهنگ و زندگی مردم گشود؛ هرچند تا سال‌ها تنها قشر محدودی به آن دسترسی داشتند. سینمای ایران در دوره قاجار، آینه‌ای از جامعه‌ای در حال گذار بود؛ جامعه‌ای که میان سنت و تجدد، اشرافیت و مردم‌گرایی، و محدودیت و آزادی در نوسان بود و سینما یکی از مهم‌ترین نشانه‌های این گذار به شمار می‌رفت

ابوالقاسم خردجو که احتمالاً شخصیت کمترشناخته‌شده‌ای برای نسل امروز کشور باشد، در سال ۱۲۹۴ در اصفهان متولد شد و در دارالفنون و دانشسرای عالی تهران درس خواند و از جمله شاگردان بااستعدادی بود که در اواخر دوره رضاشاه با بورس دولتی، برای تحصیل به انگلستان فرستاده شد و در رشته اقتصاد و حسابداری فارغ‌التحصیل شد