رکود نوآوری، بهره‌وری را در معادن کاهش می‌دهد

بهره‌وری معدنکاری طی بیش از ده سال گذشته کاهش یافته و از سال ۲۰۱۸ تاکنون به‌طور متوسط تنها سالانه یک درصد بهبود داشته است. شرکت مشاوره مدیریت McKinsey & Company در گزارشی که این هفته منتشر شده هشدار داده که تداوم این روند می‌تواند توان صنعت معدن را برای تأمین تقاضای فزاینده مواد معدنی حیاتی با چالش مواجه کند.

بر اساس این گزارش نوآوری در گذشته نقش مهمی در ارتقای عملکرد بخش معدن ایفا می‌کرد اما طی ۲۰ سال اخیر شتاب خود را از دست داده است. داده‌های سازمان همکاری و توسعه اقتصادی (OECD) نشان می‌دهد بهره‌وری بخش تولید صنعتی از سال ۱۹۹۷ تا ۲۰۲۳ بیش از دو برابر شده و بهره‌وری در بخش‌های کشاورزی، جنگلداری و شیلات نیز بیش از ۱.۵ برابر افزایش یافته است.

در مقابل بهره‌وری در بخش معدن به نصف کاهش یافته که این موضوع بر اساس تحلیل‌های مک‌کینزی تأیید می‌شود. این گزارش دلایل اصلی رکود بهره‌وری را عمیق‌تر شدن معادن، طولانی‌تر شدن مسیرهای حمل، کاهش عیار مواد معدنی و فعالیت در مناطق دورافتاده عنوان می‌کند که این عوامل بسیاری از معادن را به زیر منحنی‌های عملکرد تاریخی سوق داده‌اند.

این کاهش بهره‌وری در شرایطی رخ می‌دهد که تقاضا برای مواد معدنی حیاتی به‌سرعت در حال افزایش است و همین مسئله بهبود بهره‌وری را به یک ضرورت فوری برای صنعت معدن تبدیل کرده است.

مک‌کینزی درعین‌حال تأکید می‌کند که همگرایی موج جدیدی از فناوری‌ها می‌تواند شرایط را تغییر دهد. پیشرفت در حوزه‌هایی مانند هوش مصنوعی، اتوماسیون، رباتیک، شیمی پیشرفته، اتصال دائمی در سایت‌های دورافتاده و برقی‌سازی، فرصت‌های تازه‌ای برای نوآوری‌های اثرگذار در بخش‌های گلوگاهی زنجیره ارزش معدن از جمله بارگیری، حمل‌ونقل، خردایش و فرآوری ایجاد کرده است.

این گزارش تصریح می‌کند که برای بهره‌برداری از این ظرفیت‌ها، شرکت‌های معدنی باید ساختارهایی مبتنی بر چرخه‌های بازخورد مستمر ایجاد کنند که اهداف، نوآوری و اجرا را به یکدیگر پیوند دهد. مک‌کینزی توصیه می‌کند رهبران صنعت ابتدا از مسئله کسب‌وکار آغاز کنند،

شان باکلی شریک ارشد مک‌کینزی و از نویسندگان این گزارش، می‌گوید: نوآوری به یک عامل تمایز واقعی تبدیل خواهد شد و تنها تعداد محدودی از شرکت‌های معدنی می‌توانند صرفاً بر پایه زمین‌شناسی موفق باشند.

او می‌افزاید: برای سایر شرکت‌ها موفقیت در نوآوری نقشی حیاتی در کاهش هزینه‌ها و ایجاد مزیت رقابتی ایفا خواهد کرد.

ریچارد سلشاپ دیگر نویسنده این گزارش نیز تأکید می‌کند که پرسش اصلی دیگر این نیست که آیا باید نوآوری کرد یا نه، بلکه این است که چگونه باید نوآوری را پیش برد. به گفته او دهه آینده به نفع شرکت‌هایی خواهد بود که تصمیم‌های شفاف و جسورانه‌ای درباره نقش خود در زیست‌بوم نوآوری و مسائلی که قصد حل آن‌ها را دارند، اتخاذ کنند.