فرق برند بودن با برند نبودن ؛ تا می‌توانید مثل هیچ کس نباشید!

زمانی که یک برند با ذهن مخاطبان همراه شود و نام برند در سطح احساسی مغز افراد قرارگیرد می‌توان نام برند بر آن نهاد.

پیکاسو در تعریف خلاقیت می گوید: همه‌ی ما، خلاقیت را درک می‌کنیم. اما اکثرا از تعریف آن ناتوان هستیم. شاید بتوان از همین تعریف پیکاسو در مورد برند استفاده کرد.

💢متخصصان برند و برندسازی هنوز مجبور هستند برای مخاطبان در مورد اینکه چه چیزهایی «برند» محسوب نمی‌شوند صحبت کنند. برخی از مهمترین تفاوت های برند بودن یا برند نبودن را با یکدیگر بررسی می‌کنیم:

✔️برند با علامت تجاری یا لوگو، فرق دارد.

✔️برند با شهرت و معروفیت، فرق دارد.

✔️برند با گران قیمت‌ترین بودن، فرق دارد.

✔️برند داشتن به اینکه «همه شما را بشناسند» ربطی ندارد.

✔️داشتن برند شخصی به داشتن «لوگو شخصی» ربطی ندارد.

✔️برند داشتن با «شبیه بزرگان بودن» فرق دارد.

🔸برند و برندسازی قرار است به ما کمک کند که در دنیا از انسان‌های مشابه، محصول‌های مشابه، سازمان‌های مشابه و کشورهای مشابه و… متمایز شویم.

🔸اگر در مورد برندسازی برای ایران در سطح جهان صحبت می‌ کنیم، از ایرانی حرف نمی‌زنیم که شبیه فرانسه، آمریکا یا عربستان است. باید از ایران منحصر به فرد صحبت کنیم که شبیه هیچ کدام از آن‌ها نیست.

🔸اگر در یک مصاحبه‌ی شغلی شرکت می‌کنم و مانند صدها نفر دیگر، مدارک مشابهی را از دانشگاه‌های مشابه دارم، اثبات این نیست که من بهترین آن‌ها هستم.

🔸برندسازی القاء این احساس است که من با همه‌ی آن‌ها فرق دارم.

🔸برندسازی تکیه کردن به برندهای دیگر (برند ساعت من، برند ماشین من، برند دانشگاه من، برند رشته من، برند شهر من، برند ملیت من و …) نیست. برندسازی ایجاد هویتی است که دیگران برای ارتقاء تصویر خود،‌ به آن تکیه میکنند.