فولاد آسیا گوی سبقت را از غرب ربود

 البته این نام گذاری در کشوری که بزرگترین اقتصاد دنیا را دارد و صنعت فولادش  با سرعت زیادی رشد کرده است تاثیر زیادی در شکل گیری صنعت فولاد در کشورهای آسیایی داشت. در واقع صنعتی که در کشورهای غربی شکل گرفت و رشد پیدا کرد به تدریج به آسیا هم رسید و از اوایل قرن بیستم میلادی بود که در ژاپن این صنعت مشاهده شد.

 در کتاب های تاریخی  از یک شعار مهم در میان سردمداران کشور ژاپن در اوایل قرن بیستم میلادی صحبت شده است و این شعار عبارت است از:«صنعت فولاد  صنعتی کلیدی و حساس  و سازنده توسعه اقتصادی در کشور است.»

در این کتابها از توسعه صنعت فولادسازی به عنوان عامل اصلی  توسعه سریع صنعتی در این کشور نام برده می شود.

در این دوره صنایعی مانند خودروسازی ، کشتی سازی و تولید ماشین آلات صنعتی در ژاپن راه اندازی شده بود که همه وابسته به محصولات صنعت فولاد بودند. مطالعات نشان می دهد میزان تولید فولاد در ژاپن  در فاصله سالهای ۱۸۵۰ تا ۱۹۷۰ میلادی از صفر به ۹۳.۳ میلیون تن رسید .

 در سال ۱۹۷۰ ژاپن سومین تولید کننده بزرگ فولاد در دنیا بود و هم اکنون هم یکی از بزرکترین فولاسازان قاره آسیا است.البته با کشور چین که عمر صنعت فولادش بسیار کوتاه است ولی نیمی از فولاد دنیا را تولید می کند فاصله زیادی دارد.

چین، نماد فولادسازی مدرن

امروزه چین به عنوان یک قطب مهم و اصلی فولادسازی در دنیا شناخته می شود و نیمی از فولاد دنیا را تولید می کند. کشوری که روزگاری برای تامین نیاز داخل هم به واردات وابسته بود حال بخش زیادی از بازارهای جهانی را به خود اختصاص داده است و کشورهای غربی  نگران سلطه بیشتر این کشور بر بازار جهانی هستند.

اما عمر صنعت فولادسازی در این کشور چندان زیاد نیست. در اواسط دهه ۱۹۳۰ میلادی دولت وقت چین تصمیم به ایجاد صنعت فولادسازی گرفت. دلیل این تصمیم گیری در کتاب های منتشر شده در مورد تاریخ صنعت فولاد چین این طور بیان شده است:«مایو بر این باور است که صنعت فولادسازی کلید رشد سریع اقتصادی است و تملک یک صنعت فولادسازی قدرتمند به معنای وجود بستر مناسب برای مدرنیزه شدن اقتصاد و توسعه سریع اقتصادی و اجتماعی و صنعتی است.در نتیجه سرمایه گذاری اولیه در این صنعت کلان و هدفمند بود و از جدیدترین و به روز ترین تکنولوژی ها استفاده شد.

 به دنبال این برنامه ریزی بود که ظرف ۱۵ سال تولید فولاد چین از تولید فولاد بریتانیا بیشتر شد. در سال ۱۹۵۸ او تصمیم گرفت تولید فولاد را ظرف یک سال دو برابر کند ولی این طرح موفقیت آمیز نبود زیرا باعث شد تا محصولات بی کیفیتی وارد بازار شود.البته این سیاستها تاثیر زیادی روی افزایش مصرف آب در این کشور و حتی خشکسالی های بعد از آن داشت ولی در میان مدت و دراز مدت رشد و رفاه اقتصادی را برای چین به همراه آورد.»

 در بخش دیگری از کتاب صنعت فولاد چین در گذر زمان آمده است:« چالشهای صنعت فولاد در این کشور بسیار زیاد بود و اشتباهات زیادی در عرصه سیاست گذاری، تولید و استفاده از منابع اتفاق افتاد ولی صنعت فولاد در این کشور پهناور آسیایی با پشت سر گذاشتن تمامی آن تحولات، به یکی از بزرگترین صنایع فولادسازی در دنیا تبدیل شده است و غرب اولین و اصلی ترین خریدار محصولات فولادی چین در دنیا است. »

 نشریه استیل بولتن در گزارش خود در مورد صنعت فولاد چین نوشت:« در سال گذشته بالغ بر ۵۸ درصد از فولاد دنیا توسط چین تولید شده است و این کشور سهمی چشمگیر در بازار دارد. بررسی تجربه این کشور در صنعت فولاد می تواند الگویی  مهم برای کشورهایی باشد که در مورد ضرورت توسعه صنعت فولاد در دنیا با دیده تردید می نگرند و نگران چالشهایی هستند که در صورت توسعه این صنعت با آن روبرو خواهند شد.»