صنایع قدرتمند جهان در کشورهایی ظهور یافته‌اند که نظام سیاسی دموکراتیک و نظام اقتصادی سرمایه‌داری را به خود بپذیرفته‌اند. دیگر کشورها، هر اندازه از این دو نظام دورتر بوده‌اند، صنعتی‌شدن کارآمد یا خلّاق را کمتر تجربه کرده‌اند. کشورهای پیشروی صنعتی اکنون در اندیشه تولید دانش صنعتی هستند و ساخت بسیاری کالاهای صنعتی را به دیگر کشورها سپرده‌اند.

رفوگران می گوید: حالا یک بار کارم را از من گرفتند، مهم نیست عطر را جایگزین آن کردم، اگر روزی این‌یکی را هم بگیرند، کار دیگری جایگزینش می کنم. تا نفس دارم این کار را ادامه می دهم چون عشق آن را دارم. این عشق متکی بر نوع دیدگاهم از زندگی است. عشق یعنی چه؟ وقتی می بینم چهار نفر برایم کار می کنند، یا وقت نهار می بینم ۱۰۰ نفر درحال نهار خوردن هستند و یا پای دستگاه ها مشغول به بسته بندی‌اند، این یعنی عشق، نه سود آخر سال. این کار معشوق من است.

بدون شک احتمال به صفر رسیدن کربن تا سال ۲۰۵۰‌ ممکن است هرگز محقق نشود ولی بطور قطع بخشی از آن بدون تردید حتی در ۱۰ سال آینده محقق میشود و حداقل خودروهای شخصی و تجاری و بخش بزرگی از ناوگان ریلی در جهان ، برقی خواهند شد .حال باید پرسید که صنایع و دولت مردان ما در ایران ، خود را برای این تحولات شگرف ، آماده کرده اند ؟ و آیا مالیات ۰.۲ % در غیاب صدها استاندارد زیست محیطی و برنامه های جامع مدیریت پسماند ، پاسخگوی تحولات موج چهارم انقلاب صنعتی از ۲۰۰۵ تا ۲۰۵۰ میلادی بوده و هست ؟؟