معرفی ظرفیت ها و محصولات شرکت سهامی ذوب آهن اصفهان

“ESCO” is Not Just a Plant; it is a National Brand, the Result of the Collective Efforts of Iranians

Each industry has its own history, but that of Esfahan Steel Company (ESCO) is not solely related to itself. Rather, it is the vision of many years of dreaming and the attempts of those modern Iranians, and in fact, the achievement of a collective struggle for the flourishing of the national economy. ESCO has evolved the Iranian vision not only by the production of lean steel employed in the construction of bridges and bulky buildings, but rather for the fact that it taught us to think big and have great aspirations.

“ESCO” is not merely a steel production plant with a founder, investor and shareholders, numerous employees, debts, creditors, satisfied and dissatisfied consumers, this production unit has all of this, but is not mainly limited to production. Establishing ESCO marked a great event in a historic era, which paved the way for Iran’s further industrial development. We could not have been who we are and where we are now, without ESCO. But how did Esfahan Steel Company came to be and prosper to this point?

The request of Iranian constitutionalists

The history of melting metal in Iran dates back to the ancient times and traditional ways. However, the Country’s first ever Steel Plant was established by Sani al-Dala, during the reign of Muzaffar al-Din Shah Qajar and was founded in Davoudiyeh district, Tehran. The iron ore required for this plant was supplied from Pas Ghal’eh Mountain and its coal from Shemshak. This plant suffered from the tumbling of the Russian and British troops. The price of the products were rather high due to the high costs of transportation and a shortage of labor, and eventually went bankrupt when cheaper steel were imported. The pride of the Iranian modernists was wounded by this failure, in a way that establishing and developing a steel plant later formed to be one of the economic goals of the Constitutional Revolution of the Country.

An unfinished movement in Reza Shah’s era

Iran’s second serious attempt to establish a steel plant dates back to Reza Shah’s era. The Ministry of Industry of the time, Mehdi Farrokh, laid the groundwork for the establishment of a steel plant near Tehran; however, due to the failure of his peers and other authorities to provide the necessary credit and facilities, the project lost its initial appeal and left unfinished. Reza Shah’s interest in working with the Germans made him consider employing the aid of foreigners to establish a steel plant. Finally, in 1938 a contract for the construction of a steel plant in the proximity of Karaj was concluded with the DIMAG GROUP. The project was half way when the Second World War broke out. During the war, the ship carrying the necessary compartments and parts necessary for Karaj’s Iron & Steel Company was put on hold.

Esfahan Steel Company was an achievement of the Cold War

During the reign of Pahlavi II, attempts to construct the steel factory with the help of foreigners resumed. At first, extensive and time-consuming, but favourable negotiations took place with the German government; however, the Western countries did not allow a steel plant to be establishment within Iranian soil. The US was not interested in cooperating with Iran either, given her fear of the Country’s Steel Production Syndicate. Of course, they were mostly afraid of the fact that a country rich in oil, such as Iran, would also establish a steel industry as well.

Mohammad Reza Pahlavi used the opportunity of the Cold War and offered the Russians the idea to establish a steel plant in the province of Esfahan. Both parties reach an agreement and the final contract of ESCO was signed on January 12^th, 1966. This agreement created a new cooperation between Iran and the Soviet Union regarding the construction of a machine-building plant and gas transmission lines. The initial capacity of the Iranian steel plant was 600,000 tons of steel, which simply exploited within a period of 3 years. In the morning of a day in March, 1968, the long waited dream of the Iranians came true and Esfahan Steel Company was opened among the loud cheers of both Iranian and Russian officials.

“ESCO” a Pioneer in Iran’s Industrial Modernization

If a role can be defined for each and every factory and firm, Esfahan Steel Company has fulfilled its national duties. The development of railroads throughout the Country, urban growth in addition to the construction of even larger steel mills; such as, Mobarakeh Steel Company were all made possible thanks to the products of ESCO. Have you ever glanced at the dome of Bushehr’s Power Plant? Or Milad Tower? The skeletal strength of all such structures comes from Esfahan Steel Company.

Now “ESCO”, as a national brand, has quite a fascinating story for itself which must not be enclosed in the hearts. This story should be narrated for our young generations. Such a successful plant, with all its historical obstacles, can be a historic attraction to both domestic and foreign tourists. It is a pity that people come to Esfahan, but never visit Esfahan Steel Company.

The Editorial team of karkhaneh-Dar Magazine

ذوب آهن اصفهان، یک کارخانه معمولی نیست

ذوب آهن اصفهان اکنون به عنوان یک برند ملی داستانی دارد که نباید در سینه ها بماند. این داستان را باید برای نسل های جدید بازگو کرد. یک کارخانه موفق با این همه فراز و نشیب تاریخی می تواند یک جاذبه تاریخی برای گردشگران داخلی و خارجی هم باشد. حیف است که کسی به اصفهان بیاید اما ذوب آهن را نبیند!

ذوب آهن اصفهان چگونه به اینجا رسید؟

هر صنعتی برای خودش تاریخچه‌ای دارد اما تاریخچه ذوب آهن اصفهان، مربوط به خودش نیست. بلکه نتیجه چندین سال رویاپردازی و تکاپوی نوگرایان ایرانی و در حقیقت دستاورد یک مبازره جمعی برای شکوفایی اقتصاد ملی است. ذوب آهن ،دنیای ایرانیان را تغییر داد نه تنها به خاطر تولید فولاد ناب در احداث پل‌ها و ساختمان‌های حجیم و مقاوم، بلکه به خاطر اینکه به ما آموخت می توان بزرگ اندیشید و آرزوهای بزرگ داشت.

ذوب آهن اصفهان را فقط یک کارخانه نبینیم که سرمایه گذار و سهام دار دارد، فولاد تولید می کند، کارگر و بدهکار و طلبکار و مصرف کننده و راضی و ناراضی دارد؛ همه اینها را دارد اما محدود به مناسبات تولیدی نیست. احداث ذوب آهن یک اتفاق بزرگ در یک بزنگاه تاریخی بود که مسیر توسعه صنعتی ایران را هموار تر کرد. ما بدون ذوب آهن، شاید این هم نبودیم. اما ذوب آهن اصفهان چگونه به اینجا رسید؟

خواسته مشروطه خواهان ایرانی

سابقه ایرانیان در ذوب فلزات با روش های سنتی به گذشته دور می رسد اما اولین کارخانه ذوب فلزات را صنیع الدله در دوره حکومت مظفرالدین شاه قاجار وارد کرد و در منطقه داودیه تهران تاسیس کرد. سنگ آهن مورد نیاز این کارخانه از از کوهه پس قلعه و زغال سنگ آن از شمشک تامین می شد. تاسیس این کارخانه با کار شکنی قوای روس و انگلیس مواجه شد. قیمت تمام شده محصولات این کارخانه به دلیل هزینه بسیار حمل و نقل و نبود نیروی ماهر بسیار گران بود و سرانجام در مقابل واردات فولاد ارزانتر خارجی ورشکست شد. این شکست غرور نوگرایان ایرانی را جریحه دار کرد، بطوریکه داشتن ذوب و راه آهن بعدها تبدیل به یکی از اهداف اقتصادی انقلاب مشروطیت تبدیل شد

حرکت ناتمام در دوره رضا شاه

دومین تلاش جدی ایران برای احداث کارخانه ذوب آهن در ایران به دوره رضا شاه می رسد. مهدی فرخ وزیر صناعت وقت، نخستین گلنگ تاسیس یک کارخانه ذوب را در نزدیکی شهر ری تهران بر زمین زد اما بواسطه کار شکنی سایر مقامات در تامین اعتبار و امکانات لازم، قهر کرد و کار را ناتمام گذاشت. علاقه رضاشاه به همکاری با آلمانی ها او را به فکر استفاده از کمک خارجی ها در تاسیس ذوب آهن انداخت و سرانجام، در سال ۱۳۱۷ قرارداد احداث یک کارخانه ذوب آهن در نزدیکی کرج با کمپانی «دماگ کروپ» منعقد شد. بخشی از کار در حال انجام بود که جنگ جهانی دوم فرا رسید. در جریان جنگ، کشتی حامل قطعات کارخانه ذوب آهن کرج متوقف شد و احداث این کارخانه هم منتفی شد.

ذوب آهن، دستاورد جنگ سرد

در دوره پهلوی دوم تلاش ها برای احداث کارخانه به کمک خارجی ها از سر گرفته شد. ابتدا مذاکرات مفصل و وقت گیری با آلمانی ها صورت گرفت اما کشورهای بلوک غرب اجازه تاسیس کارخانه ذوب آهن در درون خاک ایران را نمی دادند. خود آمریکایی هم از ترس فشار سندیکای تولید فولاد آن کشور، علاقه ای به همکاری با ایران نداشت. البته از این بابت که کشور نفت خیزی مثل ایران از صنعت فولاد هم برخوردار باشد، نگرانی هایی داشتند.

محمدرضا پهلوی از فرصت جنگ سرد استفاده کرد و پیشنهاد تاسیس ذوب آهن در اصفهان را به روس ها داد. آنها پذیرفتند و قرارداد نهایی ذوب آهن در روز ۲۲ دیماه ۱۳۴۴ به امضای طرفین رسید. این قرار داد باعث ایجاد همکاری های جدیدی میان ایران و شوروی در زمینه احداث کارخانه ماشین سازی و خطوط انتقال گاز شد.

ظرفیت اولیه کارخانه ذوب‌آهن ایران ۶۰۰ هزار تن فولاد پیش‌بینی شده بود که ظرف سه سال بعد، مورد بهره‌برداری قرار می‌گرفت.در صبح اسفند ۱۳۴۶ آرزوی دیرینه ایرانی ها به ثمر نشست و کار خانه ذوب آهن اصفهان در میان شور وشوق مقامات ایرانی و روسی افتتاح شد.

ذوب آهن پیشگام در نوسازی صنعتی ایران

اگر برای هر کارخانه و بنگاه اقتصادی بشود نقش و وظایفی تعریف کرد، ذوب آهن اصفهان به وظایف ملی خودش عمل کرده است. توسعه خطوط راه آهن در سراسر کشور، رشد شهرسازی و حتی احداث کارخانه های فولادی بزرگ نظیر فولاد مبارکه همگی به مدد محصولات ذوب آهن اصفهان ممکن شده است. آیا به گنبد نیروگاه بوشهر نگاه کرده اید؟ به برج میلاد چطور؟ استحکام اسکلت همه آنها مدیون ذوب آهن اصفهان است.

بخشی از ترجمه گزارش انگلیسی اهمیت ذوب آهن اصفهان در توسعه صنعتی ایران مندرج در دومین شماره مجله کارخانه دار

ذوب آهن اصفهان پس از انقلاب

ذوب‌آهن اصفهان اولین و بزرگترین کارخانه تولیدکننده فولاد ساختمانی و ریل در ایران و بزرگترین تولید کننده محصولات طویل در خاورمیانه است که با ظرفیت ۳ میلیون و ۶۰۰ هزارتن فولاد ، انواع مقاطع فولادی ساختمانی و صنعتی را تولید می‌کند. کارخانه ذوب‌آهن اصفهان در سال ۱۳۵۰ به بهره برداری رسید .

به دلیل اشکالات موجود در طراحی ماشین های ریخته گری مداوم روسی، فولادسازی به عنوان گلوگاه و محدود کننده تولید بود که درهمین رابطه از سال ۱۳۶۷ نصب دو ایستگاه ریخته گری مدرن از کشور ایتالیا شروع و در سال ۱۳۶۹ بهره برداری کامل از کمپلکس فولاد تا مرز ظرفیت اسمی انجام پذیرفت.

اگرچه در دوران جنگ تحمیلی در ذوب آهن نیز همچون دیگر صنایع روند رسیدن به اهداف طرح توسعه در حد مطلوب نبود ولی پس از اتمام جنگ این کارخانه با به کارگیری امکانات خود توانست به مرز تولید ۰۰۰/۰۰۰ /۲ تن یعنی بیش از ظرفیت نصب شده تجهیزات خود برسد. در ادامه به دنبال مطالعات انجام شده، اجرای بازسازی جامع و همه جانبه در دستور کار کارخانه قرار گرفت و با تکیه به توانمندی های موجود در نیروهای متخصص سعی شد ضمن استفاده از ظرفیت بازسازی با کمترین هزینه و اتلاف وقت اقدام به افزایش ظرفیت تولید واحدها نموده، تنوع محصولات را اضافه کرده و همچنین کیفیت آنها را بهبود بخشید.

طرح‌های توسعه :

نظر به این که پویایی و ادامه حیات مجموعۀ صنعتی بزرگی همچون ذوب‌آهن، در گروی برنامه‌ریزی و اجرای طرح‌ها و پروژه‌های توسعه و نوسازی می‌باشد، شرکت سهامی ذوب‌آهن اصفهان همواره این موضوع مهم را در دستور کار خود داشته است. برنامه‌ریزی و اجرای اینگونه طرح‌ها تاکنون در دو محور اصلی زیر انجام گردیده است:

۱_پروژه‌های زیست محیطی :

فرایندهای مورد استفاده در صنایع فولاد، ماهیتاً می‌توانند باعث انتشار گازهای گلخانه‌ای و آلاینده‌ها در محیط زیست شوند، مگر آنکه اینگونه صنایع، با جدیت و متعهدانه، در زمینۀ بهبود شرایط زیست‌محیطی فرایندهای تولید و کاهش انتشار آلاینده‌ها و گازهای گلخانه‌ای فعالیت نمایند. محیط زیست خانۀ بزرگی است که همۀ ما انسان‌ها در آن زندگی می‌کنیم. بهداشت و حفظ و بقای محیط زیست، وظیفۀ تک تک ما انسان‌ها است و واحد بزرگ صنعتی همچون ذوب‌آهن نمی‌تواند در این زمینه بی تفاوت باشد. از این رو است که طی سال‌های گذشته پروژه‌های زیست‌محیطی متعددی در ذوب‌آهن اصفهان به مرحلۀ اجرا در آمده و یا در برنامۀ پروژه‌های حال و آتی می‌باشد. عناوین برخی از این پروژه‌ها عبارتند از:

آسپیراسیون کوره بلند شماره ۱
کاهش میزان غبار در گاز خروجی کنورتورهای بخش فولادسازی تا میزان استاندارد
کاهش CO در خروجی کنورتورهای بخش فولادسازی تا میزان استاندارد
تصفیه‌خانه پساب صنعتی غیر سمی به ظرفیت ۷۷۰ متر مکعب در ساعت
انتقال پساب زرین‌شهر جهت آبیاری فضای سبز غیر مثمر اطراف کارخانه و حومه زرین‌شهر به میزان ۲۱۶ متر مکعب در ساعت
پروژه پنجگانه زیست محیطی بخش آگلومراسیون
مشعل‌های سوزانندۀ گازهای اضافی کک و کوره‌بلند
اندازه‌گیری، پایش و نمایش مقادیر آلاینده‌ها (بطور On Line)در محیط ذوب‌آهن (با درخواست و همکاری اداره محیط زیست اصفهان)
ایجاد بیش از ۱۶۰۰۰هکتار فضای سبز در فضای داخل و اطراف شرکت به عنوان بزرگترین جنگل مصنوعی کشور و یکی از مؤثرترین راهای جذب co₂محیط

۲_طرح‌ها و پروژه‌های توسعه، بازسازی و نوسازی :

مهمترین طرح‌ها و پروژه‌های توسعه، بازسازی و نوسازی در ذوب‌آهن اصفهان به شرح زیر است:

پروژه تولید ریل :

با عنایت به تفاهم‌نامه تیرماه ۱۳۹۳ وزیران محترم صنعت، معدن و تجارت؛ تعاون، کار و رفاه اجتماعی و راه و شهرسازی در خصوص تولید ریل ملی در شرکت سهامی ذوب‌آهن اصفهان، مقرر گردید به منظور تأمین نیازهای ریلی راه‌آهن جمهوری اسلامی ایران، در فاز نخست این پروژه، به منظور تولید ریل UIC60 (برای اولین بار در کشور) و تیرآهن بال پهن، کارگاه نورد ۶۵۰ ذوب‌آهن تجهیز و بازسازی گردد. پس از بررسی و مطالعات دقیق، اجرای این پروژه با مشارکت پیمانکارانی از آلمان و ایران آغاز گردید و مطابق برنامۀ زمانی پروژه، فازاول در شهریور ۹۵ با حضور معاون اول محترم ریاست جمهوری بهره برداری آغاز شد.

گوگرد زدایی از چدن مذاب :

با احداث واحد گوگرد زدایی از چدن مذاب در قسمت میکسر کارگاه فولادسازی موجود کارخانه، امکان تولید فولاد خام کیفی و در نهایت محصولات خاص نوردی فراهم گردید.

ایستگاه ریخته‌گری شماره ۵ :

با احداث یک ماشین ریخته گری مداوم ۶ شاخه به ظرفیت یک میلیون تن شمش فولادی در محدوده واحد ریخته گری موجود، نسبت به جذب چدن تولیدی کوره‌ بلندهای فعلی به صورت کامل اقدام شد ودرشهریور ۹۵ با ۱۷ ذوب (روزانه) با حضور معاونت محترم ریاست جمهوری افتتاح شد.

کارگاه اکسیژن جدید به ظرفیت h25000 Nm³/ :

دستیابی به تولید سالانه 3.6 میلیون تن فولاد در ذوب‌آهن، مستلزم توسعه و افزایش تولیدات گازهای فرآیندی مانند اکسیژن، ازت و آرگون می‌باشد. بدین منظور، احداث کارگاه اکسیژن جدید در دستور کار اجرا قرار گرفته است. در این پروژه، یک واحد جدایش هوا به منظور جداسازی گازهای اکسیژن، ازت و آرگون از هوا با پیشرفت ۵۷%درحال احداث می باشد. محصولات این کارگاه شامل ۲۵۰۰۰ نرمال متر مکعب در ساعت گاز اکسیژن، ۱۸۰۰۰ نرمال متر مکعب گاز ازت و ۹۰۰ نرمال متر مکعب مایع آرگون خواهد بود.

تزریق پودرزغال :

بااجرای این پروژه امکان دریافت زغال کک نشو(زغال با کیفیت پایین) و انجام فرآیند خردکردن ،گرمادهی بمنظور حذف رطوبت و پودر کردن میکرونی جهت شارژ در کوره بلندبا هدف کاهش مصرف کک متالورژی فراهم می‌گردد و مطابق برنامه زمانی پروژه اواخر۹۶ به بهره برداری می رسد.

گندله سازی :

این پروژه جهت تغییر شارژ کوره بلند از سنگ آهن وآگلومره به گندله و آگلومره که افزایش بهره وری کوره بلند را در پی دارد در حال اجراست و در نیمه اول سال ۹۷ به بهره برداری می رسد.

افتخارات

دارنده تندیس بلورین جایزه تعالی سازمانی از سال ۱۳۸۸

اهداف

اهداف استراتژیک	شاخص های کلیدی
افزایش سود آوری عملیات فروش	میانگین قیمت فروش محصولات فولادی (ریال بر کیلوگرم)
افزایش سود آوری عملیات فروش	میانگین قیمت صادرات محصولات فولادی( دلار بر تن)
فروش محصولات متناسب با نیاز بازار	حجم فروش داخلی فرآورده های فولادی (هزارتن)
کاهش هزینه های مالی و مالیاتی	متوسط نرخ هزینه تامین مالی شرکت
ارتقای بهره وری عوامل تولید	ضریب مصرف فلز در نورد
ارتقای بهره وری عوامل تولید	بازده کنورتور(درصد)
توسعه و ارتقای نظامهای بهبود و مشارکتی	ارزش افزوده فعالیت های کایزن (میلیارد ریال)
ارتقای بهره وری منابع انسانی	سرانه تولید (تن فولاد خام بر نفر)
ارتقای بهره وری منابع انسانی	تعداد نیروی انسانی
حفظ و نگهداری مشتربان فعلی و جذب مشتریان جدید	رضایتمندی مشتریان
حفظ و توسعه برند شرکت	اعتبار برند شرکت
افزایش سودآوری و ارزش سهام	سود هر سهم )(EPS) ریال(
افزایش سودآوری و ارزش سهام	بازدهی پرتفوی بورسی شرکت
افزایش رضایت مندی شرکاء کسب و کار	رتبه شفافیت بورس
افزایش اطمینان در تامین کیفی اقلام استراتژیک	تحقق برنامه تامین مواد اولیه و مصرفی کلیدی
افزایش اطمینان در تامین کیفی اقلام استراتژیک	زمان تامین کالای خارجی(روز)
افزایش سهم مالکانه معادن	تامین مواد اولیه کلیدی از معادن تحت تملک
بهینه سازی موجودی انبارها	موجودی انبارهای اصلی (میلیون واحد کالا)
افزایش تولید محصولات صنعتی	تولید محصول صنعتی و ویژه (هزارتن)
افزایش تولید محصولات صادراتی	تولید محصولات صادراتی(هزار تن)
تحقق برنامه تولید واحدهای اصلی	تولید آگلومره (هزار تن)
	تولید کک خشک (هزار تن)
	تولید چدن مذاب (هزار تن)
	تولید فولاد خام (هزار تن)
	تولید محصولات نورد و شمش کالایی (هزار تن)
	تولید آهن اسفنجی (هزار تن)
کاهش هزینه های عملیاتی	مصرف زغال سنگ (کیلوگرم بر تن کک)
	مصرف کک خشک متالورژی (کیلوگرم بر تن چدن مذاب)
	میزان HMR در فولادسازی
	مصرف نسوز (کیلو به ازای یک تن فولاد خام)
کاهش هزینه حامل های انرژی	شدت مصرف انرژی بر حسب فولاد خام (گیگاژول بر تن)
بهبود پایداری تولید و آماده به کاری تجهیزات	توقفات اضطراری کوره بلند (درصد ساعات کاری)
توسعه و گسترش بازار های هدف صادراتی	حجم صادرات محصولات فولادی (هزارتن)
افزایش ظرفیت تولید محصولات با ارزش افزوده بالاتر	پیشرفت پروژه های توسعه ایی
افزایش ظرفیت تولید محصولات با ارزش افزوده بالاتر	پیشرفت پروژه های بهینه سازی
افزایش اثربخشی و تجاری سازی تحقیقات کاربردی	پیشرفت پروژه های تحقیقاتی
توسعه و بهبود نظام جامع مدیریت و کنترل پروژه	متوسط انطباق اجرای پروژه با برنامه
ارتقای نظام برنامه ریزی مالی	استقرار نظام بودجه ریزی جامع
ارتقای نظام برنامه ریزی مالی	تامین مالی واقعی به بودجه مصوب
ارتقای سهم بازار سرمایه در تامین مالی	سهم تأمین مالی با ابزارهای نوین بازار سرمایه
ارتقای دانش و مهارتهای تخصصی	سرانه آموزش کارکنان شرکت (ساعت)
بهبود رضایت کارکنان	رضایت شغلی کارکنان
بهبود شاخص های ایمنی	ضریب تکرار حوادث
بهبود شاخص های ایمنی	ضریب شدت حوادث
توسعه و بهبود ساختار سازمان	پیشرفت ساختار مبتنی بر فرآیندها