آن جمعه با جامي ها

آدم ها، همان آدم هاي هميشگي بودند با تغييراتي كه در چهره هايشان و بعضا رفتارهايشان هويدا بود. برخي اندكي پيرتر شده بودند، موهاي سفيد با هيچ رنگ و نيرنگي قابل پوشش و انكار نيست. در اين فاصله احتمالا از ضربه و لطمه بيماري كرونا هم بي نصيب نمانده باشند.

جوان هاي سه سال پيش، اكنون برومند تر و پخته تر به نظر مي رسيدند. رويش نسل جديد كه حالا ميدان دار اين قبيل برنامه ها هستند، مويد همين واقعيت است. جواناني خوشرور و خوش برخورد كه تركيبي از اصالت و مدرنيسم را در خود دارند.

تعدادي از جوانان با همسرانشان حضور پيدا كرده بودند كه همين هم نشانه اي از تحولات مثبتي است كه يقينا از محيط تهران گرفته اند. نوجواني را ديدم كه دوتار مي نواخت و چه زيبا و دلنشين هم مي نواخت. مستعان توراني نيز نشانه اي از طليعه نسل جديد است.

روزهاي اولي كه حدود 5 يا 6 سال پيش، جلسات اين جمع برگزار مي شد، مدام صحبت و تاكيد بر اين بود كه كسي حرف مذهبي نزند تا ديگران نرنجند. نظير اينكه ما جمعي مركب از شيعه و سني هستيم و بايد با هم وحدت داشته باشيم و از اين حرف ها…

الان ديگر دغدغه هاي همشهريان عوض شده است و اين قبيل مجادلات از مد افتاده است. اگر كسي هم از این حرف می زند، ديگران به او شك مي كنند كه مبادا ريگي در كفش داشته باشد؛ وگرنه در جایی که اختلافی نیست چه نیازی به نمایش وحدت است

البته هر كسي اعتقادات  خودش را دارد اما خودنمايي ها و ديگر نمايي هاي مذهبي، تا حد زيادي كمرنگ شده است. من البته از دیرباز این باور را داشته ام که در حوزه مسائل مذهبی و اعتقادی اگر مردم را به حال خودشان رها کنند، تحمل و مدارای بیشتری خواهند داشت

در عوض، همشهريان زيادي هستند كه گرايش و مطالبات سياسي و اجتماعي مختلف و متنوع تري پيدا كرده اند و يا داشته اند و الان بروز مي دهند كه همين هم نشانه اي از دگرگوني مثبت در ميان آنان است. تبديل مباحث و مسائل قومي و مذهبي به مسائل ملي و شهروندي مثل وطن خواهي، دموكراسي و آزادي و رفاه و احترام به دیگران، از نشانه هاي ورود به فاز توسعه است.

خلاصه، جمع همشهريان مقيم تهران، جمع غريبي است. تعداد زيادي از آنها، سالهاي زيادي را در كشمكش و رقابت سياسي و انتخاباتي با هم گذرانده اند و بعضا بر حريم همديگر هم پنجه كشيده اند؛ اكنون اما با گذشت زمان و گذر عمر، آن شور و خوي رقابت در آنها فروكش كرده و آرام و  فروتنانه دور يك ميز کوچک نشسته اند و لابد به روزهايي مي انديشند كه با هم در يك اقليم نمي گنجيدند.

هيچ كدام آنها البته از موقعيت و مواضع و احترام پيشين خودشان افول نكرده اند اما به سياست ورزي خردمندانه اي روي آورده اند كه نتيجه تجربه هاست. چه خوب است كه پايان همه نبردها و رقابت ها، چنين باشد. چه خوب است كه فرجام كار اينها، الگوي براي سياست نوردان جديد باشد. سياست امر كثيفي نيست اگر به خودخواهي ها و خودمداري ها و بي انصافي ها آلوده نشود.

از بخش های قابل توجه این دورهمی، حضور جمعی از دست اندرکاران برگزاری همایش هزاره شیخ احمد جام بود. گزارش خیلی خوبی آقای دکتر قیامتی و آقای دکتر حسین جامی الاحمدی از روند برگزاری همایش ارائه کردند. فرصت هم پیش آمد که آقای مجید جامی از نویسندگان فرهنگ محلی را از نزدیک ببینم و بر دوستی ها و ارادت من افزوده شد

نظير جمع تربت جامي ها، تايبادي ها و باخرزي ها را بعيد مي دانيم در جاي ديگري از تهران، وجود داشته باشد. آنهم با اين درجه از همدلي و هماهنگي و احساس تعلق. يقينا شكل گيري چنين جمعي، نتيجه زحمات بسيار است و حفظ آن هم نيازمند كارهاي بسيار تر . قدرداني مي كنم از كساني كه شمع بقاي اين محقل را از مسير بادها، دور نگهداشته اند.

در اینجا و بطور خاض لازم  می دانم که از زحمات  آقای مهندس سعید سروی و هیات اجرایی همایش قدردانی کنم که با آن همه اشتیاق و سختی، چنین رویدادی را خلق کردند. فرصت غنیمتی بود آن شب به یادماندنی. امید که تکرار شود

شب صحبت غنیمت دان که بعد از روزگار ما
بسی گردش کند گردون بسی لیل و نهار آرد