این آخرین عکس از اولین آموزگار من است

عثمان پیشقدم معلم سال اول دبستانِ من در سالهای قبل از انقلاب بود. بیش از ۴۰ سال پیش.

وقتی که سن ما رو به فزونی می نهد، به یاد آوردن همه آموزگاران، حتی آنهایی که دوستشان داشته ایم، کاری به غایت مشکل و البته غمباری است. آدم احساس می کند که به تدریج  خاطرات و هویتش در حال پاک شدن است و کاری از دستش برنمی آید.

عثمان پیشقدم را اما من هیچ وقت فراموش نکرده ام. شاید به خاطر اسمش که در روستای شیعه نشین و متعصب سلطان آباد باخرز، اسم خاص و توجه برانگیزی بود. آقای پیشقدم اهل تربت جام بود که اگر اشتباه نکنم اولین سال خدمتش در آموزش و پرورش را از همان روستای ما شروع کرده بود. روستای سلطان آباد اکنون شهرک شهید بهشتی نامیده می شود. به هر حال، معلم خیلی جوانی بود.

تا جایی که من به یاد دارم، قامتی استخوانی و متوسط با یکدست کت شلوار طوسی رنگ داشت که همیشه می پوشید و همیشه هم تمیز بود. از لحن گفتار و خصوصیات اخلاقی و اعتقادی و شیوه و تدریس و خلاصه این معیارهای امروزی، چیز دیگری به خاطر ندارم.

او تنها معلم کل مدرسه ما بود که از کلاس اول تا پنجم را درس می داد. بنابراین برای امثال من که کلاس اول ابتدایی بودیم، طبیعتا سهم زیادی از او نداشتیم. اغلب سعی می کردیم، زیرچشمی به او نگاه کنیم و همواره در این حول و ولا و دلهره بودیم که مبادا توجهش به لباس ها و دست ها و ناخن های خاک آلود ما جلب شود و کاری دستمان بدهد. به نظافت دانش آموزان حساس بود؛  از قضا، حمام روستا هم دقیقا چسپیده به مدرسه بود و نمی شد بگوییم حمام خراب است!

بعد از آن سال، دیگر از عثمان پیشقدم بی خبر بودم. خیلی شب ها، خواب آن روزها را می دیدیم اما گمان نمی کردم بشود او را دید و یا اثری یافت. تا اینکه در چندسال گذشته،  شبکه های اجتماعی، به داد ما رسیدند و راهنمایی برای جستجوی خاطرات از یاد رفته ما شدند.

سال گذشته در یکی از کانال های تلگرامی تربت جام، یادی از این معلم، دوران کودکی کردم که تعدادی از دوستان گفتند او را می شناسیم اما برای دیدن او دیگر خیلی دیر است. عثمان پیشقدم معلم بازنشسته آموزش و پرورش تربت جام، دو سال قبل، زندگی را بدرود گفته بود!! خیلی افسوس خوردم؛ با خود می گویم چه بسا در این چهل سال، من با او از یک کوچه و خیابان عبور کرده ایم و همدیگر را ندیده ام! به عابران لبخند بزنید، شاید یکی از آنها، روزی معلم شما بوده است

 این عکس را هم دوست خوبم مجید جامی از فرهنگیان جام برایم فرستاده که هدیه ارزشمندی است. اکنون که روز معلم است به روان آن آموزگار شریف درود می فرستم و برای همه معلمان و فرهنگیان عزیز کشور، خاصه معلمان روستاهای آن منطقه آرزوی سلامتی و سربلندی می کنم.

«زبوسیدنی های این روزگار / یکی هم بود دست آموزگار»

 روز معلم  مبارک