صعود و سقوط کداک: چگونه نادیده گرفتن تغییرات، یک غول صنعتی را زمین گیر کرد

سینا فغانی-کداک در سال ۱۸۸۸ توسط جرج ایستمن زمانی که اولین دوربین ساده برای استفاده را معرفی کرد تأسیس شد. شعار شرکت این بود: “شما دکمه را فشار دهید، ما بقیه کارها را انجام می‌دهیم.” کداک فقط یک شرکت ساخت دوربین نبود، بلکه یک مرکز نوآوری بود. این شرکت فیلم‌های باکیفیت، عکاسی رنگی و حتی فناوری‌های مربوط به عکاسی فضایی را برای ناسا توسعه داد. در دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰، درآمد سالانه کداک به میلیاردها دلار رسید و باعث شد که این برند بر صنعت عکاسی حکمرانی می‌کرد.

نکته جالب اینجاست که کداک خود مخترع دوربین دیجیتال بود. در سال ۱۹۷۵، یکی از مهندسان کداک به نام استیو ساسون اولین نمونه دوربین دیجیتال را که از حسگر دیجیتال به جای فیلم استفاده می‌کرد ساخت ، اما مدیران شرکت کداک از این فناوری استقبال نکردند. چرا؟ چون بخش عمده‌ای از درآمد کداک از فروش فیلم و چاپ عکس بود. مدیران نگران بودند که دوربین‌های دیجیتال این تجارت پرسود را از بین ببرند. بنابراین، به جای رهبری انقلاب دیجیتال و سوار شدن بر موج جدید، این فناوری را نادیده گرفتند.مدیران کداک به جای دیدن فرصت، فقط تهدید را دیدند. آنها همچنان به فروش فیلم متکی ماندند، زیرا باور داشتند مردم هیچ‌وقت از چاپ عکس دست نمی‌کشند. این طرز فکر درکوتاه‌مدتبه یک اشتباه کشنده تبدیل شد.

در حالی که کداک مردد بود که آیا از فناوری جدید استفاده کند یا نه، شرکت‌هایی مانند سونی، کانن و نیکون روی فناوری دیجیتال سرمایه‌گذاری کردند. تا اواخر دهه ۱۹۹۰، دوربین‌های دیجیتال محبوب شدند، مشتریان دیگر نیازی به فیلم نداشتند و فروش کداک شروع به کاهش کرد. با ازدست دادن بازار قبلی، شرکت تلاش کرد وارد بازار دیجیتال شود، اما خیلی دیر شده بود.

همزمان، کداک یک تغییر مهم دیگر را نیز نادیده گرفت—گوشی‌های هوشمند. آیفون اپل که در سال ۲۰۰۷ عرضه شد، یک دوربین داخلی باکیفیت داشت که می‌توانست عکس‌های دیجیتال بگیرد. رسانه‌های اجتماعی مانند فیس‌بوک و اینستاگرام باعث شدند که اشتراک‌گذاری دیجیتال به جای چاپ عکس رایج شود. مردم دیگر نیازی به چاپ عکس نداشتند؛ آن‌ها می‌توانستند تصاویر خود را فوراً به صورت آنلاین ذخیره و به اشتراک بگذارند. کداک این تغییر را نیز نادیده گرفت و همین موضوع سقوط آن را سرعت بخشید.

کداک گرچه نهایتا تلاش کرد وارد دنیای دیجیتال شود، اما این تلاش‌ها کند و بی‌برنامه بود. این شرکت با اینکه دوربین‌های دیجیتال، پرینترها و حتی محصولات مصرفی مرتبط با عکس را عرضه کرد، اما به جای پذیرش کامل فناوری دیجیتال، همچنان به مدل‌های قدیمی خود وابسته ماند. به جای تمرکز بر نوآوری دیجیتال ، میلیاردها دلار خرج کرد تا فیلم را زنده نگه دارد.

کداک در اقدامی ناامیدانه، وارد بازار پرینترها شد و امیدوار بود که مشتریان عکس‌های دیجیتال خود را در خانه چاپ کنند. اما مردم دیگر به چاپ فیزیکی نیاز نداشتند. ذخیره‌سازی دیجیتال و آلبوم‌های آنلاین جایگزین چاپ عکس شده بودند. نهایتا در سال ۲۰۱۲، شرکت دیگر توانایی ادامه و رقابت نداشت و اعلام ورشکستگی کرد. سقوط کداک، که زمانی یک غول صنعتی بود، برای بسیاری شوکه‌کننده بود.

مشکل کداک این بود که نتوانست در زمان مناسب خود را با تغییرات وفق دهد. این شرکت تغییرات را دید اما از ترس از دست دادن سود فعلی و مقاوت در برابر تغییر، اقدام نکرد. در دنیای کسب‌وکار، موفقیت امروز، تضمینی برای موفقیت فردا نیست. پیام اصلی چیست؟ هیچ‌وقت بیش از حد به وضعیت فعلی تکیه نکنید. اگر خودتان تغییر نکنید، دیگران شما را کنار خواهند زد.

داستان کداک هشداری برای تمام کسب‌وکارهاست: یا نوآوری کنید، یا کنار گذاشته خواهید شد. شرکت‌ها باید آماده تغییر باشند، حتی اگر این تغییر به معنای از بین بردن مدل‌های سودآور قدیمی‌شان باشد. آن‌هایی که تحولات فناوری و تغییر رفتار مشتریان را نادیده می‌گیرند، هر چقدر هم که بزرگ باشند، در نهایت به سرنوشت کداک دچار خواهند شد.