آغاز رسمي آموزش 200 نفر از 1000 مدير موعود

دور نخست اين طرح، بصورت پايلوت و آزمايشي از مردادماه امسال آغاز شد كه حدود 30 نفر از افراد معرفي شده از سوي سازمان گسترش و نوسازي صنايع ايران( ايدرو)، بعد از ورود به كانون ارزيابي و احراز شرايط لازم، وارد مدار آموزشي شدند. در دور دوم هم 170 نفر وارد طرح شدند كه به عبارتي هم اكنون 200 نفر از 1000 نفر موعود مشغول به آموزش و البته فراگيري مهارت هاي مديريت در سطوح ارشد شدند. تعريف ساده اين طرح در واقع جانشين پروري براي مديران فعلي است؛ هرچند اهدافي فراتر از آن دارد

ايده جانشين پروري در كشور ما كه صندلي مديريت، اغلب ميراث پدري تلقي مي شود و بعضا تا نفس دارند در مناصب و مشاغل، حضور دارند، با چالش هاي جدي فرهنگي و رفتاري از جنس رفتار سازماني مواجه است. از طرفي، چون سازوكارهاي شايسته گزيني براي مناصب مديريتي در نظام بوروكراسي ايران، دچار ضعف و نقص است، حتي جانشينان آموزش ديده هم نگران هستند كه ممكن است، بعد از كسب آموزش ها و مهارت هاي لازم، به آن جايگاهي كه بايد و بايسته است نرسند و فرد سفارش شده اي جاي آنها را بگيرد.

اما آقاي مهندس اتابك وزير صمت، در اجرا و پيشبرد اين طرح كه در حقيقت ايده و ابتكار خودشان است و آنرا براي آينده نظام مديريتي حداقل در درون وزارت صمت مفيد و موثر مي داند، بسيار جدي است. البته  پيشبرد طرح با آن كيفيتي كه مد نظر آقاي وزير است قطعا كار راحتي به نظر نمي رسيد و البته نمي رسد. يك و دو باري كه در باره فرايند پيشرفت كار به ايشان گزارش داديم، خيلي ابراز رضايت نكرد و از همان اخم هاي هميشگي كرد؛  احتمالا انتظار داشت كه با آمدن من به سازمان مديريت صنعتي، اين طرح شدت و رونق بيشتري بگيرد. اما چه كنيم كه به قول شاعر:

دِرَم داران عالم را كِرَم نيست

كِرَم داران عالم را كرم نيست

باري، يك طرح ملي نيازمند يك عزم و همكاري ملي و صد البته توان مالي است. خوشبختانه با سازوكار و ساختاري كه فعلا و به كوشش آقاي مهندس سيدعباس حسيني مشاور و مديركل دفتر وزير، فراهم شده است، هم اكنون خود وزارت صمت و سازمان هاي مهم توسعه اي و چند شركت بزرگ تابعه، براي اجراي طرح در كنار سازمان مديريت صنعتي ايستاده اند كه برگزاري افتتاحيه باشكوه دور دوم، محصول همين تشريك مساعي ها بود. روز 18 آذر در شوراي معاونين وزارتخانه گزارشي از آغاز مرحله دوم ارائه كردم كه به گمانم براي آقاي وزير خرسند كننده بود.

طرح ملي شناسايي و پرورش هزار مدير حرفه اي از روز اول با سه پرسش مهم روبرو بود؟ پرسش اول در باره تجربه هاي شكست خورده قبلي در ساير دستگاهها در زمينه پرورش مدير بود. برخي مي گفتند محتواي آموزشي اين طرح چه تفاوتي با آموزش هاي متعارف سازمان مديريت صنعتي مثل دوره هاي MBA و DBA دارد و پرسش اصلي تر اينكه چه تضميني وجود دارد كه سازمان هاي معرفي كننده افراد، در آينده از اين افراد در پست هاي مديريتي استفاده كنند؟

در اينكه يك كاري چند باري آغاز مي شود و ناتمام مي ماند، به عنوان يك تجربه درس آموز مهم است اما دليلي بر بي خاصيتي و رها سازي آن نيست. تفكر دهه شصتي مبتني بر خودكفايي در هر زمينه اي، باعث شد تا بسياري از سازمان ها و شركت ها اقدام به راه اندازي مراكز مستقل آموزش كنند كه اغلب موفق نبودند و روي دستشان ماند. كار پخت و پز تجربه هاي شكست خورده نيز در همان مراكز انجام شده است.

بدون تعارف عرض كنم، جاي درست پرورش چنين مديراني، در نهادهايي مثل سازمان مديريتي با متد مهارتي و دانشي است.  ممكن است قدري تبليغاتي به نظر برسد اما محتوايي كه براي اين دروه تهيه شده هاست، نتيجه چندماه تلاش و ماحصل تجربه 60 ساله سازمان مديريت صنعتي است. از بهترين اساتيد با كارآمدترين روش هاي مهارت آموزي استفاده شده است كه حالا بايد منتظر بود تا خروجي هاي دوره خودشان در باره كيفيت كار اظهار نظر كنند. نظر سنجي از 30 نفري كه به صورت آزمايشي آموزش را شروع كرده اند، نشان مي دهد كه تا اينجاي كار برايشان رضايت بخش و مفيد بوده است.

در باره سرنوشت اين افراد، سازمان مديريت صنعتي مسئوليت و وظيفه قانوني ندارد. هر چند آنچه از شبكه سازي و حمايت از سرآمدان دوره از ما ساخته است، كوتاهي نخواهيم كرد . يك شركت بزرگ معدني و فولادي اعلام كرد كه 50 نفر اين دوره را حاضريم بورسيه كنيم و بعدا به عنوان مدير به كار بگيريم. مسئولين وزارت صمت هم  خروجي هاي اين دوره را پايه انتصابات آتي اعلام كردند. با همه اينها، ما معتقديم، با پيچيده تر شدن فرايند اداره شركت ها و بنگاههاي توليدي، هر مديري نياز به كسب آموزش مستمر براي برخورداري از حداقلِ دانش مالي و حقوقي و تجاري و منابع انساني و مسئوليت اجتماعي و فناوري هاي جديد و غيره را  دارد، با اين حال، شك نداريم كه موفقيت طرح زماني قطعي است كه حداقل تعدادي از اين آموزش ديده ها، از جايي كه هستند يك پله بالاتر بروند.

ناگفته نماند كه با جديديت و سخت گيري هايي كه هيات علمي و اجرايي طرح اعمال كرده اند، هر كسي به راحتي موفق به طي كردن فراينده ها و آزمون هاي اين طرح نخواهد بود؛ خاصه اينكه هر نفر موظف است به جاي پايان نامه، بر روي يكي از چالش ها سازمان متبوع تمركز كند و راه حل اجرايي ارائه كند.