“برای تونیک” برای ما افتخار؛ نگاهی به کارآفرینی متفاوت یاسمن مویدی

سینا فغانی ( مجله کارخانه دار):

بانو یاسمن مویدی، بیش از ۴۵ سال است که در حوزه امور خیریه فعالیت می‌کند. او حدود ۴۰ سال پیش ورزش ایروبیک را وارد ایران نمود و ورزشی به نام”برای تونیک” را ابداع کرده است. او جزء ده زن کارآفرین برتر ایرانی است، علاوه بر دریافت چندین لوح افتخار، در سال ۲۰۱۲ نشان لیاقت دولت فرانسه را از دستان رئیس جمهور پیشین این کشور دریافت نمود.

          او در شهر بردو فرانسه تحصیل نموده و به زبان های انگلیسی، فرانسوی، ترکی و خط بریل مسلط است. بانو مویدی ورزش”برای تونیک” را ابتدا در سال ۸۷ در فرانسه ثبت نموده است و این ورزش را در بسیاری از شهرهای فرانسه، بصورت حرفه‌ای تعلیم داده است

 او درسال ۱۳۹۱ و پس از ۴ سال این ورزش را وارد ایران نمود و در سال ۱۳۹۲ توانست این ورزش را به شکل انجمن زیر مجموعه‌ ورزش‌های همگانی در بیاورد. ورزشی که او ابداع نموده است توانسته برای متخصصین  ماساژ کشور اشتغال آفرینی کند و همچنین روشی جدید و راحت برای آموزش زبان ایجاد کند.

او چند سالی به موسسه‌ی “ولانتن هویی” رفت و آمد داشته است و در همان جا خط بریل را آموزش دیده است. ایشان همچنین بنیانگذار انجمن دوستی ایران و فرانسه می باشد که آن را در فرانسه تاسیس نمود تا صلح و دوستی را بین ایران و کشورهای فرانسوی زبان ایجاد کند.

او چند سال پیش، در محل رایزنی فرهنگی سفارت ایران در فرانسه نمایشگاهی از کاردستی‌های کودکان معلول ایجاد کرده که این نمایشگاه سبب تغییر نگرش‌های منفی نسبت به مردم ایران شد.

در این میان ایشان با رایزنی هایی که با سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی و وزارت امور خارجه داشته، توانست در کشور هایی چون بلژیک، ارمنستان، مالزی، امارات، تایلند، اندونزی، تونس و … کارگاه های آموزشی برپا کند. تا قبل از این، با این ورزش کلمات انگلیسی ادا می شد اما او توانست این ورزش را در خدمت آموزش زبان فارسی در میان کشورهای دیگر قرار دهد.

یاسمین مویدی تا کنون برای ۵ هزار دانشجو و هنرجو توانسته کارآفرینی و درآمدزایی کند، ورزش او شامل ۷ بخش شامل بخش‌هایی چون ورزش، تئاتر و نمایش، بازی، خدمات و تولیدات و انجام کارهای مددکاری است. ایشان عضو چندین موسسه و انجمن در سطح ملی بین‌الملی است.  

شرح  مفصل تری از زندگی و کار یاسمین مویدی

فاطمه شیری(ایران بانو)

اگر پای صحبت‌هایش بنشینید متوجه خواهید شد که این زن کارآفرین موفقیت امروزش را مدیون تلاش‌ها و حمایت‌های خانواده‌ای است که او را با ادبیات نیکوکاری و انساندوستی تربیت کرده‌اند و حالا ثمره این همه زحمت، زنی است که به سه زبان فرانسه، انگلیسی، ترکی و خط بریل تسلط دارد و توانسته با تلفیق زبان و عشق به انسان‌ها، ورزشی را ابداع کند که انجام آن نه محدود به زمان و مکان است و نه سن و سال می‌شناسد.

به قول خودش هر فردی در هر شرایط روحی و جسمانی می‌تواند این ورزش را انجام دهد و از این راه شادی را به نبض زندگی‌اش تزریق کند. این همه مقدمه چینی کردیم تا شما را با یاسمن مؤیدی آشنا کنیم؛ زنی که ۴۰ سال پیش رشته ایروبیک را وارد ایران کرد و حالا معتقد است که به جای یادگیری ورزش‌های امریکایی مثل ایروبیک، زومبا، هیپ هاپ و… مردم می‌توانند «برای‌تونیک» را انجام دهند؛ ورزشی کاملاً ایرانی که ابداع آن باعث شد تا یاسمن مؤیدی امروز جزو ۱۰ زن برتر کارآفرین کشورمان باشد.

«یک، یک، دو»، «یک، دو، سه» مربی جوان همزمان با اینکه شماره‌ها را با صدای بلند ادا می‌کند، دست‌هایش را بالا و پایین می‌برد و پاهایش را عقب جلو می‌کند. آهنگی با مضمون «ایران» در حال پخش شدن است و گروه با این آهنگ حرکات خود را تمرین می‌کنند. شال بنفشی دور گردن همگی‌شان آویزان است و محل تقاطع دو طرف شال با پیکسلی محکم شده که طرح روی آن ۶ نقطه است.

۶ نقطه طلایی که به وسیله آن یاسمن مؤیدی ورزش «برای‌تونیک» را کشف و ابداع کرد. با لبخندی حرکت یکنواخت و پر انرژی گروه ورزشکار را نشانم می‌دهد و می‌گوید: «آنها دارند با حرکت بدنشان می‌نویسند ایران». به گفته خانم کارآفرین همین ورزش محل درآمدزایی خیلی‌ها در کل کشور شده است. او با الهام از نوشتار بین‌المللی کدگذاری حروف الفبای «برای» که به قول خودش در ایران به غلط «بریل» گفته می‌شود، ورزش «برای‌تونیک» را ابداع کرد یعنی ورزشکاران این رشته ورزشی می‌توانند با استفاده از یک جدول ۶ شماره‌ای به سلیقه و میل خودشان هم ورزش کنند و هم هنگام ورزش پیامی را به اطرافیانشان منتقل کنند. شیوه‌ای که به گفته مؤیدی برای یادگیری زبان‌های دیگر هم خیلی خوب جواب می‌دهد.
«مثلاً شما می‌گویید یک دو یک یعنی ب و یک یک یعنی الف، وقتی دو بار این حرکت را به حالت پایین و بالا بردن دستتان انجام دهید مثل این می‌ماند که شما نوشته اید بابا». کافی است شما در این ورزش به شیوه و سلیقه خودتان اعداد ۶ رقمی را کدگذاری کنید و به این روش هم ورزش کنید و هم پیامی را به اطرافیانتان برسانید. به قول خانم کارآفرین این ورزش برای همه نوع سنی یا فردی جواب می‌دهد حتی کسانی که دچار معلولیت هستند یا از بیماری‌هایی مثل سندروم داون، اچ آی وی و… رنج می‌برند یا جهت مبارزه با رفتارهای پرخطر و همچنین زنان باردار و… می‌شود این ورزش را به کار بست.

 ثبت در فرانسه

از آنجایی که خانم مؤیدی در شهر بوردوی فرانسه تحصیلات دانشگاهی‌اش را به پایان رسانده و برای نامگذاری و ابداع رشته‌اش از خط «برای یا بریل» که توسط فردی به نام لویی فرانسوی ۲۰۰ سال پیش اختراع شد، الهام گرفته، به همین خاطر او این رشته ورزشی را در ابتدا در این کشور به ثبت رساند و حالا در خیلی از شهرهای فرانسه «برای‌تونیک» آموزش داده می‌شود. چه به افراد سالم که به دنبال ورزشی شاد و پرانرژی می‌گردند و چه به افراد کم توان یا ناتوان جسمی حرکتی که نیاز به انجام ورزشی مناسب با توجه به شرایط فیزیکی و روحی بدنشان برای بازگشت به زندگی دارند. «برای‌تونیک سال ۸۷ بود که در فرانسه ثبت شد که بازخوردهای زیادی هم به همراه داشت».
شاید تأثیرات خوب این رشته ایرانی بود که باعث شد در تاریخ نهم آذرماه سال ۹۱ مصادف با ۲۰ نوامبر ۲۰۱۲ خانم مؤیدی در مجلس سنای فرانسه با حضور همسر نخست‌وزیر وقت این کشور، نایب رئیس سنا و چند سفیر و نماینده مجلس موفق به دریافت لوح تقدیر شود.

«حتی به خاطر دارم که فدراسیون ورزش‌های همگانی فرانسه از من دعوت کرد تا ورزش «برای‌تونیک» را در شهرهای مختلف فرانسه و حتی دیگر کشورهای متقاضی گسترش بدهم». البته آوازه این رشته ایرانی بالاخره به ایران و روی میز مسئولان وزارت ورزش و جوانان هم رسید و در سال ۹۱، «برای‌تونیک» در ایران به رسمیت شناخته شد. طوری که حالا یاسمن مؤیدی و دیگر همکارانش فعالیت خود را درسال ۹۲ به شکل انجمنی زیر مجموعه فدراسیون ورزش‌های همگانی شروع کرده‌اند اما باید بدانید که کار خانم کارآفرین به همین جا ختم نشد.
یاسمن مؤیدی و همکارانش راه درازی را در پیش رو داشتند و به انجمن شدن رشته برای‌تونیک رضایت ندادند. در این میان مؤیدی با رایزنی‌های خود با سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی و وزارت امور خارجه در کشورهای دیگری مثل بلژیک، ارمنستان، مالزی، امارات، تایلند، اندونزی، تونس و… کارگاه‌های آموزشی این رشته را برپا کرد و تنها دلخوشی‌اش این است که در ایران بتواند «برای‌تونیک» را تبدیل به فدراسیونی مستقل کند.

 زبانی مشترک برای صلح و دوستی

نابینایان زیادی در سراسر دنیا زندگی می‌کنند که خیلی از آنها دارای سواد و تحصیلات عالی هستند. خط بریل راه ساده‌ای بود برای یادگیری زبان میان جامعه نابینایان. جدولی ۶ نقطه‌ای که در دو ستون سه نقطه‌ای کنار هم قرار دارد و با برجسته شدن یا غیربرجسته شدن نقطه‌ها به صورت کدگذاری، کلماتی توسط نابینایان خوانده می‌شود. همین روش راهنمای یاسمن مؤیدی شد تا او هم برای جا انداختن رشته ورزشی ابداعی‌اش از همین جدول شش رقمی استفاده کند. جدولی که شما می‌توانید حرکات ورزشی را بر اساس آن تنظیم کنید.
«لزوماً نیازی نیست که حتماً پیامی منتقل شود اما ما در بخشی از ورزش برای‌تونیک یادگیری زبان را هم نهادینه کرده‌ایم. مثلاً الفبای زبان انگلیسی یا فرانسه را با همین جدول ۶ رقمی و به سلیقه خودمان می‌توانیم به زبان آموزان و بخصوص بچه‌ها آموزش بدهیم. این‌طوری آنها هم بازی می‌کنند و هم در کنارش زبان یاد می‌گیرند».
شاید اگر شاهد فعالیت و ورزش ورزشکاران این رشته باشید، در جریان پیامی که آنها هنگام ورزش خود می‌رسانند، قرار نگیرید اما وقتی شما هم زیر نظر مربیان برای‌تونیک آموزش ببینید می‌توانید به زبان ورزش پیام خود را به جامعه‌ای که می‌خواهید برسانید. خانم مؤیدی می‌گوید: «این پیام‌ها حتی می‌تواند در ارتباط با صلح و دوستی و همبستگی بین‌المللی باشد».

به نظر یاسمن خانم این یک نوع دیپلماسی عمومی است و ورزشکاران این رشته می‌توانند در هر کجای دنیا که باشند با انجام حرکاتی خاص پیام دوستی‌شان را به مردم جهان برسانند. به همین خاطر این کارآفرین برتر در تلاش‌هایی که تا امروز داشته سعی کرده این ورزش ابداعی که مثل زبان مشترکی میان مردم می‌ماند را در خیلی از شهرهای کشور راه‌اندازی کند بخصوص مناطق محروم؛ اما در این میان کار جالبی که یاسمن مؤیدی انجام داده مربوط می‌شود به زنان کارتن خواب، معتاد و بهبود یافته. در واقع همین چند روز پیش بود که این انجمن در پارک حقانی شوش که محل تجمع کارتن خواب‌ها و معتادها است حلقه همبستگی میان بهبودیافتگان ایجاد کرد و این افراد زیر نظر یکی از مربیان «برای‌تونیک»، یکسری نرمش را انجام دادند؛ برای به دست آوردن حس شادی، آرامش و دور شدن از مواد مخدر با انجام نرمش‌هایی که در حد توانشان است. یاسمن خانم به اینجای گفت‌و‌گویمان که می‌رسیم گلویی صاف می‌کند، لبخندی می‌زند و می‌گوید: «من ۴۰ سال پیش متأسفانه ایروبیک را وارد ایران کردم».
وقتی این را می‌گوید، تأکید می‌کند عنوان متأسفانه را حتماً بنویسم. «این ورزش تشکیل شده از ۸ حرکت که مدام تکرار می‌شود. باید بگویم که ایروبیک در خیلی از کشورها جمع شده چراکه انجام بعضی از حرکاتش به بدن آسیب می‌رساند. ضمن اینکه شما هنگام ورزش باید کلماتی امریکایی را ادا کنید که خاص ایروبیک است اما چرا ما باید تن به انجام ورزشی خارجی بدهیم در حالی که می‌توانیم برای‌تونیک را اجرا کنیم. حالا من برای جا انداختن این ورزش باید با ورزش‌هایی مثل ایروبیک که خودم واردکننده‌اش بوده‌ام یا هیپ هاپ و زومبا و… مقابله کنم. ورزش‌هایی که شاید در ایران خیلی استاندارد هم انجام نشوند اما در هر صورت محصولی غیرایرانی و خارجی هستند». حالا یاسمن مؤیدی برای اینکه برای‌تونیک را جا بیندازد در حال ساخت باشگاه‌هایی در سراسر کشور است. آن هم با هزینه و سرمایه شخصی و خانوادگی‌اش. جالب اینکه خیلی از استان‌ها و شهرستان‌ها دراین رشته به صورت جدی فعالیت می‌کنند و تا به امروز دو دوره مسابقات در سطح کشوری برای‌تونیک هم برگزار شده. «ما برای این رشته کلاس‌های مربیگری، مدرسی و داوری هم داریم و باید بگویم که بیش از ۵ هزار نفر مربی و هنرجو در این رشته ورزشی داریم که خیلی از آنها صاحب شغل شده‌اند با آموزش برای‌تونیک درآمدزایی هم می‌کنند».

 زمانی برای ترویج زبان فارسی

از پله‌های دفتر خانم مؤیدی به طبقه همکف می‌رویم. اصراردارد که مابقی مصاحبه را هنگام ورزش کردن بچه‌ها انجام بدهد چراکه معتقد است «برای‌تونیک» را در حالت اجرا بهتر می‌شود درک کرد. در راه پله‌های دفتر خانم مؤیدی می‌توانید سرتان را با خواندن تابلوهای تبلیغاتی گرم کنید. روی یکی از کاغذها نوشته شده«افتخار ما ابداع و ارائه ابتکار ایرانی برای‌تونیک، افتخار شما معرفی، اجرا و ارائه خدمات برای‌تونیک».

یاسمن خانم می‌گوید که این شعار کاری‌شان است و از همه می‌خواهند که به جمعیت آنها بپیوندند. «این ورزش ۷ زیر مجموعه دارد. ورزش، ماساژ، تئاتر و نمایش، بازی، آموزش زبان، تولیدات و خدمات و انجام کارهای مددکاری». شاید یکی از کارهای جالبی که در این مدت و توسط این رشته انجام شده، این است که خانم کارآفرین با همکاری سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، در حال ترویج زبان فارسی از طریق این ورزش در کشورهای مختلف است اما از اینکه بگذریم به قسمت جالب ابداع مؤیدی می‌رسیم. او شلواری ورزشی را نشان می‌دهد که تولید خودشان است و روی آن عنوان «برای‌تونیک» را می‌شود دید.
برای خانم مؤیدی راه‌اندازی چرخه کارآفرینی برای‌تونیک برای زنان و دختران بد سرپرست و بی‌سرپرست یا گروه بیمارانی که نیاز به حمایت مالی و معنوی دارند بسیار مهم است. حرف که به اینجا می‌رسد او از خاطره دختری به نام نگار برایمان می‌گوید. دختری که یک سال پیش در حادثه سقوط ترن هوایی در پارک ارم مهره گردنش می‌شکند و برای همیشه بی‌حس و ناتوان می‌شود.

خانم مؤیدی و دوستانش درتلاش هستند تا حداقل با استفاده از ورزش «برای‌تونیک» قوای جسمانی دست‌های نگار را بازگردانند تا او بتواند علاقه‌اش که طراحی و نقاشی روی پارچه و لباس است را دنبال کند اما آنها هدف دیگری هم دارند. «من نه برای نگار بلکه برای نگارها، می‌خواهم نمایشگاه‌هایی از کارها و فعالیت‌هایشان برگزار کنم چراکه آرزوی نگار این بود که نمایشگاهی از طراحی‌های روی لباس برگزار کند. حتی در گوشه‌ای از ذهنم و در کنار همه فعالیت‌هایم در تلاش برای ساخت شهربازی‌ای ایمن هستم تا دیگر شاهد این‌گونه اتفاقات تلخ نباشیم».«نگار قرار بود عروس من شود. پسرم از فرانسه آمده بود تا مقدمات ازدواج خود را با نگار فراهم کند که این حادثه بعد از جشن فارغ‌التحصیلی نگار رخ داد. فاجعه بزرگی است، دختری که در حیطه گرافیک فعالیت می‌کرد و طراح لباس هم بود، حالا هیچ کاری از دستش ساخته نیست.به خاطر کم کاری عده‌ای دیگر او به مشکل خورد. گرچه ماجرای ازدواج پسرم با نگار به درخواست خودش منتفی شد اما رابطه من و نگار هنوز پابرجاست».

یکی از مهم‌ترین آرزوهای خانم مؤیدی قوی کردن انسان‌های دردمند است. «ما سعی داریم با این ورزش ابداعی در بخش مددکاری هم قدم برداریم و به بیماران کم توان انرژی شاد و مثبتی را منتقل کنیم تا بر مشکل و بیماری خود غلبه کنند.» «البته حیطه کاری گروه «برای‌تونیک» فقط این دسته از افراد نیستند بلکه یکی دیگر از کارهایمان ورود به زندان‌ها بوده است. در واقع ما کاری را به صورت پایلوت برای مبارزه با اعتیاد، ایدز و رفتارهای پرخطر با استفاده و اجرای «برای‌تونیک»  انجام می‌دهیم».

 ورزشی برای شاد زیستن

خانم مؤیدی سال‌ها است که در امور خیریه فعالیت می‌کند. او تا به امروز با ارگان‌های زیادی همکاری داشته و بخش زیادی از هزینه‌های شخصی و خانوادگی‌اش را صرف امور خیریه کرده که چندان علاقه‌ای به بازگویی آنها ندارد اما خوب می‌داند که از کودکی در چنین بستری رشد کرده و حتی این اخلاق را به فرزندانش هم انتقال داده. او می‌گوید: «یک روز وقتی پسر کوچکم مریض شده بود، قرار بود دکتر به او آمپول بزند اما چون از آمپول و فضای مطب می‌ترسید به دکتر گفت آقای دکتر زودتر کارتون رو انجام بدین مامانم جلسه خیریه داره. با وجود اینکه پسرم سن و سال کمی داشت اما با فرهنگ کار نیک کردن آشنا بود».

البته در این مسیر همسر خانم مؤیدی هم نقش مؤثری داشته است. «همسرم همیشه پشت من بوده و در ابداع ورزش «برای‌تونیک» یا کارهای دیگر اگر حمایت‌های همسرم نبود شاید به اندازه امروز موفق نمی‌شدم». یاسمن مؤیدی ثروتش را صرف عشقش کرده است؛ عشق به انسان‌هایی که لبخند هر کدام از آنها او را در تلاش برای رسیدن به خواسته‌هایش دلگرم می‌کند. «واقعاً عشق به مردم بود که جرقه ابداع ورزش «برای‌تونیک» در ذهنم زده شد. چون من با نابینایان کار کردم و از طرفی با انجمن‌های زیادی در حوزه زنان و… فعالیت داشتم، همیشه به فکر ایجاد ورزشی بودم که مناسب حال هر فردی باشد و به شاد زیستن مردم کمک کند».