تاریخچه پوشیدن لباس تیشرت

ریشه تیشرت

برخی افراد گمان میکنند، تیشرت مدرن است اما اینگونه نیست، ریشه تیشرت به عنوان زیر پیراهن به بیش از یک قرن قبل برمی گردد.

تی شرت ها نام خود را از شکل T گرفته اند. تاریخچه لباس های T شکل به قرن ها قبل بر می گردد. آنها از پشم یا ابریشم ساخته می شدند و کل بدن را می پوشاندن، تیشرت ها برای جذب عرق طراحی شده بودند و به عنوان سدی بین پوست یک مرد و لباس گران قیمت ترشان که می خواستند از لکه ها محافظت کنند، کاربرد داشت.

در طول انقلاب صنعتی، پیشرفت در زمینه بافندگی و تولید زیرپوشهای نخی به شدت اوج گرفت و تیشرت ها قابلیت تنفس پذیری و تناسب بیشتری نسب به نمونه های قبلی خود داشتند، (گرچه از کیفیت تیشرت های امروزی بسیار فاصله داشتند). تیشرت ها در طول قرن نوزدهم معمولاً به صورت تاپ و دو تکه رواج داشتند، و اغلب کارگران معدن و اسکله آنها را میپوشیدند.

تقریباً در اواخر قرن نونزدهم، نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا اقدام به تهیه جلیقه برای ملوانان خود کرد و شاخه های دیگر ارتش نیز در دهه های بعد این کار را انجام دادند. پیراهن های زیر به گونه ای طراحی شده بودند که زیر لباس شخصی پوشیده می شدند، اما سربازان، ملوانان و تفنگداران دریایی، به ویژه آنهایی که در هوایی گرم و سوزان استقرار داشتند، اغلب فقط با یک تی شرت و شلوار شب و روز را سپری میکردند.

بعد از سربازان به مرور تیشرت در دسترس عموم قرار گرفت. همچنین در سال ۱۹۰۴، تبلیغی توسط کمپانی زیرپیراهنی کوپر برای فروش محصول جدیدی به مردان بدون همسر یا کسانی که مهارت دوزندگی نداشتند صورت گرفت. هدف این محصول جدید این بود که به کسانی که نمی توانستند دکمه های لباسشان را بدوزند یک لباس بدون دکمه بدهد. تی شرت های آن دوران کاملاً سفید بوده و قرار بود زیر پیراهن های معمولی پوشیده شود. در دهه ۱۹۴۰، آمریکایی ها به طور گسترده ای استفاده از تی شرت های سفید را ترند کرده و بعد از آن بود که اعضای نیروی دریایی این کشور نیز آن را زیر یونیفرم هایشان پوشیدند.این لباس ها بسیار راحت و ارزان بودند و از طرف کشاورزان، دامداران، کارگران و همچنین ورزشکاران بسیار مورد استقبال قرار گرفت. در دهه ۱۹۴۰ تیشرت ها مورد پسند پسران جوان نیز قرار گرفت و استایل رسمی و اغلب پیر مرد گونه ی آنها را نو نوار کرد.

پس از جنگ جهانی دوم، کهنه سربازان هنگام کار در خانه همچنان به پوشیدن تیشرت ادامه می دادند. سپس در دهه ۱۹۵۰ ، فیلم هایی مانند ( The Wild و اتومبیل خیابانی) پیراهن زیر را به عنوان یک لباس بیرونی مستقل رواج دادند. مارلون براندو و جیمز دین تیشرت را به عنوان نماد یک لباس خنک مردانه تبدیل کردند. جالب بود طبقه متوسط لباسی را انتخاب کرد که خیلی قبل تر طبقه کارگر آن را انتخاب کرده بود.

پیشرفت چاپ روی پارچه در دهه ۱۹۶۰ موج جدیدی از گرافیک را ایجاد کرد. این طرح ها از نام گروهها گرفته تا شعارهای ورزشی و سیاسی را در بر می گرفت. تیشرت ها به یکی از دموکراتیک ترین لباس های آمریکایی تبدیل شدند. در حالی که در گذشته برش، دوخت و بافت هویت و جایگاه اجتماعی افراد را نشان می داد، تیشرت های خنک و ارزان قیمت جزو محبوب ترین لباس ها برای تمامی اقشار جامعه شدند.

و اینگونه شد که تکه ای از لباس که ۷۵ سال پیش نمی توانستید در خیابان ببینید، به لباس ملی ایالات متحده آمریکا تبدیل شد.