فاروق کیانی و محمود دولت آبادی در یک قاب

این اتفاق خوشایندکه احتمالا از روزها قبل، برنامه ریزی شده بود، مصادف شد با  فضای پر شور و هیجان انتخاباتی در کشور و آنگونه که باید و شایسته بود، بازتاب رسانه ای و خبری پیدا نکرد و دیده و شنیده نشد؛ هرچند که جمعیتی در حدود 2 یا 3 برابر فضای سالن آمده بودند و چند ساعت سرپا ایستادند و تشویق کردند.

 در روزها و سالهای پر اندوه و سخت اخیر، مسلما،  هم تجلیل از یک هنرمند بزرگ و هم آغاز یک انتخابات نسبتا رقابتی و سرنوشت ساز، هر دو، شوق آفرین و امید بخش است؛ اما پرداختن به فاروق کیانی که در حقیقت توجه دادن جامعه به هنر مرتبط با تاریخ و فرهنگ و هویت ماست، چه بسا از رویدادهای انتخاباتی هم مهمتر  باشد.

مرحوم احمدشاه مسعود که یکی از عاشقان و مروجان زبان فارسی و ایرانشهری در افغانستان بود، خاطره ای زیبا نقل کرده است که با یادآوری آن می توان هم به اهمیت جایگاه فرهنگ پی برد و هم گوشه ای از عظمت و اصلت فکری آن مجاهد راستین را برملا کرد.

می گوید در هنگامه جنگ با طالبان در دره پنجشیر  ودر خلال یکی از درگیریها، که امکان حرکت نبود و زمین گیر شده بودیم، طبق عادات همیشگی، یک دیوان کوچکی از اشعار حافظ را از داخل کوله پشتی ام در آوردم و مشغول خواندن شدم.

 همراهان و همسنگرانم با دیدن این صحنه بر آشفتند و گفتن:

مسعود!

ما در حال جنگیدن هستیم و جان ما در خطر است.  تو در این شرایط به یاد کتاب خواندن و شعر خواندن افتاده ای!

من به او گفتم: یار و رفیق من!

کل همین جنگ ما با طالبان به خاطر همین شعر و فرهنگ است. آنها قبل از آنکه دشمن من و تو باشند، دشمن شعر و فرهنگ و زبان فارسی هستند. آنها با فرهنگ و اصالت ما در نبرد هستند. ما با خاطر همین رودکی و حافظ و سعدی و فردوسی، رو در روی آنها قرار گرفته ایم.

این پیش بینی احمدشاه مسعود در باره طالبان و دیگر گروههای افراطی و متحجر، اکنون بیش از هر زمانی آشکار تر شده است. بالاخره مشخص شد که  طالبان کمر به نابودی فرهنگ و میراث باستانی افغانستان بسته است. برای آنها سلطه بر یک افغانستان بی تاریخ و بدون میراث فرهنگی و ادبی راحت تر است.

رقابت های انتخاباتی امروز کشور ما، مسلما صحنه جنگ و خون ریزی  نیست. اما صحنه رویایی دو نوع فرهنگ، دو نوع اسلام، دو نوع ایران و نوع نگاه به انسان است و و به گفته احمدشاه مسعود، اصل نزاع و محور نبرد و رقابت ما هم به خاطر همین هنر و ادب و فرهنگ و آینده انسان ایرانی است که در یک سوی آن فاروق کیانی و محمود دولت آبادی و شعر و ترانه و موسیقی و رقص و عشق و مهر قرار گرفته است

در حقیقت اصل نزاع ما به خاطر کیانی و آفر و گل پتی است؛ برای ایران است