کیم یو ـ جونگ مخوف‌ترین زن جهان

سونگ یون ـ لی، پژوهشگر برتر مطالعات کره، داستان زنی را روایت کرده که کشورش را تهدید به ویرانی کامل با حمله‌ی هسته‌ای کرده است. خواهر، روایتِ سونگ یون ـ لی از شاهزاده خانم، مخوف‌ترین دولت کمونیستی جهان، رئیس ماشینِ تهدید و پروپاگاندا و سیاست‌گذار خارجی کره شمالی است. زنی با لبخندی سرد ، اقتداری مثال‌زدنی، صلابت در سخن و اعتمادبه‌نفسی آهنین که رقص قلم و سخن او سرنوشت مردم را در کره شمالی رقم می‌زند. پدرش او را «شاهزاده خانمِ شیرینِ بابا» صدا می‌زد و دیگران «زن اهریمنی».

کیم یو ـ جونگ، خواهرِ کیم جونگ ـ اون، رهبر کره شمالی و از سلاله‌ی کوه پکتو، حایز قدرتی بی‌مثال در مخوف‌ترین پادشاهی جهان است و پس از حضور در المپیک 2018 پیونگ چانگ کره جنوبی توجهات جهانی را به خود جلب کرد. او شهره به توهین‌های ناب، شلیک مسلسل‌وار واژگان تحقیرآمیز، تهدیدات بن‌شکن و بی‌دلیل است که پیش‌تر ادای این واژگان از زنی جوان با صورتی معصوم و آرام، باورپذیر نبود. او به‌راحتی مقامات کره جنوبی را تحقیر، تهدید، مجبور به تغییر رویه و حتی تغییر قانون رسمی کشور می‌کند. او را «پلیس بدتر» در استبداد تاریک «پلیس بد» برادرش می‌دانند. گمانه‌ی جانشینی او هر روز پررنگ می‌شود و این امر، شناختِ او را تبدیل به پیش‌درآمدی بر شناختِ کره شمالی آینده کرده است.

سونگ یون ـ لی این کتاب را روایتی از زندگی قدرتمندترین زن کره شمالی می‌داند، اما این کتاب درواقع، درک کره شمالی را میسر می‌کند.

فارغ از ضرورت شناخت این کشور برای پژوهشگران، شناخت «ملت عزلت‌گزین» و «سرزمینِ اسرار مگو» برای بسیاری از مردم در سراسر جهان جذاب است و این کتاب این رسالت را به‌خوبی پاسخ گفته، هم «شاهزاده خانمِ معصوم و باادبِ» پیونگ یانگ را معرفی می‌کند و هم درکِ بهتری از کره شمالی و روابط آن با دیگر کشورها به دست می‌دهد.

ستاره‌ی نوظهور سرزمین‌‌های شمالی، رئیس دستگاه پروپاگاندا و تحریک، رهبر آشکار سیاست خارجی و نزدیک‌ترین فرد به رهبر، کیم یو ـ جونگ در سال‌های اخیر با نشانگانی چون تهدید هسته‌ای، دیگران را نسبت به کره شمالی پس از کیم جونگ ـ اون به فکر واداشته است. همگان به زبان تند کمونیست‌ها عادت داشتند، اما او دیگر در این حوزه صاحب سبک است و مرزهای توهین، حقارت و طعنه به مقامات عالی کشورها را جابه‌جا کرده است.

سونگ یون ـ لی با اشاره به همین زبان تند این گمانه را مطرح می‌کند که پرتاب مسلسل‌وار واژگانِ عجیب‌و‌غریب از دهان زنی معصوم و جوان از یکسو، زود فراموش می‌شود، چون بالاخره او یک زن است و از سوی دیگر، او را در حریم امن قرار می‌دهد و دیگران او را فقط زنی سرکش و بی‌اخلاق خواهند شناخت و قدرت شبکه‌سازی، مدیریت، کنترل و رهبری او زیر ذره‌بین قرار نخواهد گرفت. مونالیزای غمگین کره شمالی زنی بسیار قدرتمند و با نفوذی خیره‌کننده در سرزمین تاریکی‌هاست.

این کتاب به مسائلی نظیر «محکومیت موروثی»، «نیست شدن»، «گولاگ»، «گگ لای کره جنوبی»، «جان به در بردگان»، «هویت مادرِ رهبر کره شمالی»، «گروگان‌گیری دستور»، «ربودن سیستماتیک زن‌های جوان از سراسر جهان»، «استفاده از غذا به‌مثابه سلاح»، «آزمایش موشکی، راه پذیرش مذاکره» و موارد دیگری مانند این اشاره و تأکید کرده که برخلاف تمام تأثیر و نفوذ شاهزاده خانم، هنوز هویت او را از سوی مقامات کره شمالی به‌عنوان خواهر رهبر و سلاله‌ی کوه پکتو تأیید نکرده است.

این کتاب، نه‌تنها تصویری تمام‌نما از «زنی مرموز» در رأس هولناک‌ترین دیکتاتوری جهان، بلکه توصیفی از حکمرانی خواهر و برادر براساس درس‌آموخته‌های «کیم جونگ ـ ایل» بر سرزمین‌های شمالی است.

قسمتی از کتاب خواهر نوشته‌ی سانگ یون ـ لی:

با انتشار داستان ربایش دو خارجی، شایعه‌ی طرح ربایش زنان خارجی برای خدمت به کیم جونگ ـ ایل زمانی قوت گرفت که مأموران کره شمالی به دستور کیم جونگ ـ ایل، «چون یون ـ هی»، ستاره‌ی مشهور سینمای کره جنوبی را به همراه همسر سابقش «شین سانگ ـ اوک»، کارگردان مشهور سینمای کره در 1978 ربوده و به کره شمالی آوردند.

کیم جونگ ـ ایل به سینما علاقه‌مند بود و برای ارتقای صنعت فیلم‌سازی کره شمالی در جست‌وجوی ایده و مشاوره‌ی هنری بود. خبرِ دستور کیم جونگ ـ ایل برای ربایش زوج هنری کره جنوبی در مارس 1986 منتشر شد. چوی و شین پس از هشت سال آزاد شدند و داستان خود را منتشر کردند.

چون یون ـ هی در ژانویه 1978 و هنگام بازدید از هنگ‌کنگ ناپدید شد. مأموران کره شمالی او را ربودند و با دادن آرامبخش به خوابی عمیق فرو رفت و پس از بیداری خود را در ویلایی مجلل در پیونگ‌یانگ یافت. خبر ناپدید شدن شین سانگ ـ اوک نیز شش ماه بعد آمد. ناپدید شدن سلبریتی‌های جنوبی تا دوازدهم آوریل 1984 و حضور آن‌ها در یک کنفرانس خبری در بلگراد همچون رازی سربه‌مهر باقی مانده بود. آن‌ها بار دیگر در پیونگ‌یانگ ازدواج کرده و مدعی شدند برای فرار از دست آزارهای مقامات کره جنوبی، داوطلبانه کشور را ترک کرده‌اند. با شنیدن این ادعا، دولت جنوبی دست داشتن کیم جونگ ـ ایل را در ربایش آن‌ها رد کرد. یک ماه بعد، چوی و شین در کنفرانس خبری دیگری در پیونگ‌یانگ حاضر شدند تا نشان دهند در جست‌وجوی زندگی جدید به کره شمالی آمده و از زندگی خود کمال رضایت را دارند.

دو سال بعد، حقیقت برای مقامات امریکایی آشکار شد. در پنج سال اول اسارت، این دو از حضور یکدیگر اطلاعی نداشتند و دور از هم بودند. کیم جونگ ـ ایل توجه بسیاری به چوی نشان داد و اغلب برای تماشای فیلم و شرکت در کنسرت از او دعوت می‌کرد. در ابتدا با شین نیز چنین رفتار می‌شد، اما دوبار تلاش برای فرار، همه‌چیز را تغییر داد و زندانی و شکنجه شد. در سال 1982، شین نامه‌ی عذرخواهی بلندبالایی برای کیم ایل ـ سونگ، رهبر بزرگ کره شمالی نوشت و پس از آن، رفتار مقامات کره شمالی با او تغییر کرد. یک سال بعد، دو اسیر به‌قدر کافی رام شده بودند که بتوان از خدمات آن‌ها استفاده کرد.

در مارس 1983، کیم جونگ ایل، ضیافت شام رنگینی ترتیب داد و از چوی و شین به‌دلیل دعوت اجباری آن‌ها به کره شمالی و از اینکه آن‌ها در طول این مدت از حضور هم اطلاعی نداشتند، عذرخواهی کرد. همچنین به زن و شوهر سابق گفت بهتر است دوباره با هم ازدواج کنند؛ ولو اینکه شین در کره جنوبی خانواده‌ی جدیدی تشکیل داده باشد. در 1984، چوی و شین برای جلب اعتماد کیم جونگ ـ ایل چند فیلم برای او ساختند و با جلب اطمینان آن‌ها توانستند تحت تدابیر شدید نظارتی چند بار به خارج از کشور بروند.