تاثیرات تحریم بر صنعت و کارآفرینی

اما اینگونه نبود و شاهد بودیم که میشود با خرد جمعی و استفاده از متخصصان و نیروهای توانمند داخلی، مدیریت علمی و کار تیمی،ظرفیتهای فراوان کشور، استفاده از منابع داخلی و خارجی،ارتباط گسترده با جهان پیرامون و فرا پیرامونی، و در یک کلام «اعتماد به ملت»کشور را از همه بحران‌ها عبور داد و در مسیر رشد و توسعه قرار گرفت.

نمونه آن دولت هفتم و هشتم سیدمحمد خاتمی بود که با وجود هر ۹ روز ۱ بحران( آنهم توسط مخالفین داخلی و گروههای فشار)توانست ۸ سال با افتخار برای هر ایرانی و اهتزاز پرچم ایران بر فراز تاریخ و با طرح «گفتگوی تمدنها» در سازمان ملل،سال ۲۰۰۰ را بعنوان سال « گفتگوی تمدن‌ها» و ایران نامگذاری نماید و با وجود قیمت جهانی نفت هر بشکه ۹/۸ دلار، و بودجه سالانه بر مبنای ۱۱/۲ دلار، آنچنان پایه های اقتصادی،اجتماعی و سیاسی جامعه را مستحکم نماید که با افتخار بعنوان پاک‌ترین دولت تاریخ ایران نامگذاری شود و بزرگترین پروژه های اقتصادی آن‌زمان را با حضور شرکت‌های بزرگ جهانی ازجمله توتال فرانسه، انی ایتالیا،بریتیش پترولیوم انگلیس،شرکتهای ژاپنی و کره ای، احداث نماید و با ایجاد فضای باز سیاسی،اقتصادی و ارتباط گسترده جهانی کشورهای مختلف برای ارتباط با ایران گوی سبقت را از همدیگر بربایند.

متأسفانه بدلیل ندانستن قدر دولت خاتمی و تشتت آرا و تعدد کاندیداهای اصلاح طلبان در آن زمان، و برنامه ریزی منسجم اصولگرایان پدیده هزاره سوم( دکتر احمدی‌نژاد) بوجود آمد که بجای حضور در زمین و در بین همنوعان و حل مشکلات انها،خود را در آسمانها و کرات دیگر سیر میداد و بجای مدیریت ایران! بدنبال مدیریت جهانی! بود و روز به روز بر مشکلات مردم افزوده گشت و با وجود درآمدهای سرشار نفتی( هر بشکه ۱۴۸ دلار) و طی ۸ سال دولت جناب احمدی نژاد (۸۰۰ میلیارد دلار) بالاترین آمار دزدی،اختلاس،باندبازی، فسادهای چندهزار میلیاردی،تورم سهمگین،افزایش نرخ ارز،شروع تحریم‌های ظالمانه و چند لایه( بیش از ۷۰۰ تحریم) کم کم پایه های اخلاق و اعتماد مردم به ارکان حاکمیت و دولت سست شد و زمینه مشکلات متعددی را در جامعه بوجود آورد.

لاجرم و بدلیل باور مردم به اصلاح امور توسط مردم با انتخاب بازهم مدیرانی توانمند برای نجات کشور،علیرغم ناملایمات و مشکلات متعدد از جمله تورم چند برابری،در خرداد ماه ۱۳۹۲ با انتخاب دولت روحانی بارقه های «تدبیر و امید» روییدن گرفت و با انتخاب مدیرانی توانمند و متخصص، توانستند بخشی از مشکلات کشور و تحریم‌ها را با گشایش جهانی و برنامه جامع اقدام مشترک(برجام) به سرانجام برسانند. اما دیری نپایید که جریانات سیاسی و گروههای فشار و تمامیت خواه،این بار در قالب «دلواپسان» نگذاشتند جامعه و مردم که تازه مقداری از مشکلات آنها در حال برطرف شدن بود, مزه ی این گشایش را بچشند و با روی کار آمدن دولت کاملآ رادیکال ترامپ در آمریکا آخرین تیر خلاص را به بدن تازه و نحیف برجام شلیک کنند و نورسیده پرپر شود که شد.!

وجود فشار‌های اقتصادی ناشی از تحریم های حقیقتا ظالمانه، عدم دسترسی به منابع مالی،عدم ارتباطات بین المللی مناسب،مدیریت مشکل دار،اختلاس های چند گانه،رشد جمعیت جوان و جویای کار و تحصیل کرده،بحران خانواده و ازدواج جوانان،مشکل مسکن،تقاضای نسل جدید و عدم پاسخگویی مناسب به خواسته های آنان،تبعیض در تخصیص منابع حداقلی، تورم وحشتناک و لحظه‌ای که سرمایه های مادی و معنوی مردم را ذره ذره به تاراج میبرد، مردم را مستأصل و ناامید نموده و احساس میکنند حضور در پای صندوق های رای تاثیری ندارد و به همین دلیل و به درستی در انتخابات اخیر و دور اول بخوبی پیام خود را به حاکمیت و دولت اعلام نمودند تا تغییری ایجاد شود.

عزیزان همگی بخوبی واقفیم که در شرایط و زمان بسیار حساس و سرنوشت سازی قرار گرفته ایم، «مشارکت یا عدم مشارکت»