فوکو چون شکل گیری انقلاب اسلامی را پدیده ای خارج از مدرنیته می دانست، سخت به آن امیدوار بود. به همین دلیل، از ۲۵ شهریور تا ۲ مهر ۱۳۵۷ و از ۱۸ تا ۲۴ آبان ۱۳۵۷ دو بار به ایران سفر کرد و در این سفرها، در تهران و قم و آبادان، با برخی از رهبران ملی و دینی و گروه‌های مختلفی که در انقلاب دست داشتند، ملاقات کرد. برداشت مثبت او از رویدادهای انقلابی در ایران، در رسانه های غربی منتشر می شد و فضای نسبتا مثبتی در باره انقلاب ایران نزد روشنفکران مستقل غربی پدید آورده بود

قندچی از میان ما رفت. ما انسان بزرگی را از دست دادیم. حتی بزرگتر از ظلمی که به او شد. آنچه بر قندچی رفت، نابودی عمر و سرمایه یک فرد و یک کارخانه دار نبود. نابودیم جمعی آرزوهای ما بود. ما هنوز از خودمان سوال می کنیم چه می شد اگر ما انقلاب می کردیم اما قندچی و امثال او در جای خودشان می ماندند.  کسی که ۵۰ هزار کامیون ساخت و برای ۲ هزار نفر شغل ایجاد کرد، ادامه کار او چه ضرری می توانست برای ما داشته باشد؟

گودرزي مصداق همان آدمهاي با دانش اندك و ايمان زياد بود كه مي توانست هزاران نفر را به پاي برداشت هاي انحرافي خود از متون ديني، قرباني كند و يك جامعه اي را به قهقرا سوق دهد.

اغلب ما در زندگی شخصی برای بودن و یا بهتر بودن و نشکستن فقط یک پیروزی کوچک نیاز داریم. فقط  یک پیروزی کوچک و نمادین…؛ پیروزی در خرمشهر اما فتح الفتوح بود