آلبرت هنری گری؛ استاد بکارگیری دانش حقوقی در صنعت و حل اختلاف بانکداران و صنعتگران

مونا مشهدی رجبی:( تحریریه کارخانه دار)

یکی از شناخته شده ترین مدیران صنعت فولادسازی در امریکا آلبرت هنری گری است که در اکتبر یال ۱۸۴۶ میلادی در  ایلینویز امریکا متولد شده است.

او در رشته حقوق تحصیل کرد و از سال ۱۸۷۱  هم کارش را به عنوان وکیل آغاز کرد و برای ۲۵ سال در این شغل فعالیت می کرد. در همین سالها پرونده ای در مورد شرکت فولاد فدرال به او ارجاع داده شد و مطالعه این پرونده باعث شد تا توجه وی به صنعت فولادسازی و اقتصاد این صنعت جلب شود .

او در خاطراتش  نوشته اشت:« این پرونده مسیر زندگی من را برای همیشه تغییر داد و باعث شد تا از شغلی که ۲۵ سال در آن مشغول بودم کناره گیری کنم و صنعتی را برگزینم که تصور می کنم منافع اقتصادی زیادی برای کشور دارد.»

شرکت فولادسازی فدرال ، یکی از اولین شرکتهای فولادسازی امریکا است که در سال ۱۹۸۹  در ایلینویز امریکا راه اندازی شده است و یک سال بعد گری به عنوان مدیر عامل آن انتخاب شد.

در سال ۱۸۹۸ این شرکت که تخصص اصلی آن تولید سیم های فولادی بود با شماری از شرکتهای کوچک فولادسازی و شرکتهای حمل و نقلی ادغام شد و شرکت فولاد فدرال را ایجاد کرد  و سپس در سال ۱۹۰۱ طی انجام تغییراتی در شرکت و توسعه حوزه فعالیتش  تحت عنوان شرکت فولاد امریکا به کار پرداخت.

او اندروکارنیج، چارلز شواب و جی پی مورگان را به عنوان شریک خود انتخاب کرد و در این زمان گری به عنوان رییس هیات مدیره و رییس کمیته امور مالی شرکت فولاد امریکا انتخاب شد. در همین سال رسما از شغل وکالتش استعفا داد.

تغییر مسیر در ۵۴ سالگی

زمانی که او ۵۴ ساله بود، کار به عنوان رییس هیات مدیره شرکت فولاد امریکا را شروع کرد و برای راه اندازی دفتر اصلی این شرکت در نیویورک، از ایلینویز به نیویورک رفت.

شرکت فولاد امریکا که اولین شرکت فولادسازی امریکایی با سرمایه ای بالغ بر چند میلیارد دلار است، تحت مدیریت او به سرعت رشد کرد و به یکی از شاخص ترین شرکتهای امریکایی در عصر خود تبدیل شد.

این شرکت در سال ۲۰۱۹  میلادی ۱۳.۸۹ میلیون تن فولاد تولید کرده است که در رده بندی بزرگترین شرکتهای فولادی در دنیا جایگاه ۲۷ را دارد.

او تا پایان عمرش به کار در این شرکت ادامه داد و بسیاری از تاریخ نگاران امریکایی از آلبرت هری گری به عنوان یکی از شناخته شده ترین و مهمترین بازرگانان و فعالان اقتصادی در امریکا نام می برند.

شفافیت گری با سهامداران

توماس کوچران ، تاریخ شناس امریکایی در مورد گری در کتاب اخیر خود نوشت:« گری را می توان یکی از مهمترین و شناخته شده ترین فعالان اقتصادی و بیزینس من های آمریکایی دانست. او اداره شرکتی را بر عهده داشت که به سرعت به یک شرکت اثر گذار در صنعت فولاد تبدیل شد و رشد کرد. او اولین فردی بود که توانست اطلاعات حقوقی را در دنیای بیزینس به کار گیرد و زمینه را برای رشد ارزش صنعت فراهم کند.»

در ادامه این بخش از کتاب آمده است:« از ویژگی های متمایز کننده وی از دیگر روسای شرکتهای صنعتی می توان به  اطلاع رسانی وسیع وی در مورد عملکرد شرکت و وضعیت سهام در جلسات سالانه به سهامداران اشاره کرد.

او اطلاعاتی را در اختیار سهامداران قرار می داد که پیشتر به عنوان اطلاعات محرمانه شناخته می شد ولی او در این زمینه هم تحولی جدید ایجاد کرد. او مسولیت اصلی شرکت را مدیریت قیمت فولاد در بازار و افزایش قدرت رقابت در بازار جهانی می دانست و از منابع مالی شرکت برای اجرای طرح های توسعه تکنولوژیکی که بهره وری صنعت فولاد را افزایش می داد، استفاده کرد. »

تعطیلی فوری  کارخانه های با بهره وری پایین

استفان کات کلیف یکی دیگر از تاریخ نگاران صنعتی در امریکا در کتاب خود به مشکلات پیش روی گری در دوره مدیریتش اشاره کرد و نوشت:

«مدیریت شرکت فولاد امریکا برای گری بسیار دشوار بود. او باید تنش بین هیات مدیره شرکت خود که عمدتا وکلا و بانکداران بودند را با شرکتهای فولادسازی دیگر که سهامدارانش صنعتگران بودند، را مدیریت می کرد. تمرکز روی افزایش قدرت رقابت، سیاست او در تعطیل کردن کارخانه هایی که بهره وری پایینی داشتند  وآغاز ساخت بزرگترین کارخانه فولادسازی امریکا در سواحل میشیگان در سال ۱۹۰۶ از مهمترین کارهایی بود که او انجام داد و هر یک از این سیاستها تغییرات چشمگیری در عملکرد صنعت ایجاد کرد.ساخت این کارخانه برای شرکت فولاد امریکا هزینه زیادی در بر داشت و تا سال ۱۹۱۱ میلادی بالغ بر ۷۸ میلیون دلار برای ساخت آن و شهرک صنعتی کنارش هزینه شده بود.»

هری  در خاطراتش نوشته است: «ثبات اقتصادی بلند مدت شرکت فولاد امریکا و معرفی سیاست تعیین قیمت ثبات برای فراورده های فولادی مشخص کمک بزرگی به ارتقای صنعت کرد. از طرف دیگر من بر این باورم که باید از نیروی کار حمایت شود و به همین دلیل ثبات دستمزد برای نیروی کار و اطمینان از افزایش نرخ دستمزد در هر سال سیاست دیگری بود که در شرکت به کار گرفتم.»