يادي از سربازان پشت پدافند توليد و توزيع كالا و خدمات

يكي از اهداف شوم اسرائيل از اين جنگ بي شرمانه، حمله به زيرساخت هاي اقتصادي و صنعتي و ايجاد اختلال در معيشت و زندگي روزمره مردم و در نهايت ايجاد جهش در نارضايتي ها و بروز اعتراضات و شورش هاي خياباني بود كه بدون هيچ اغراقي بايد يكي از عوامل مهم خنثي سازي اين نقشه ايران ويران كن را عملكرد وزارت صنعت، معدن و تجارت در بحبوحه اين جنگ تحميلي دانست. هر چند ممكن است در ميان گرد و غبار جنگ، اين نوع عملكردها خيلي به چشم نيايد و شايد اصلا نيازي هم به بازگو كردن آن در كشاكش نبرد نبود.

جريان توليد و تامين كالاها و خدمات مورد نياز مردم در طول اين 12 روز بي وقفه ادامه داشت. كارخانه ها سه شيفت كار مي كردند. به جز يكي و دو روز اول كه بعضا مردم خريدهاي فراتر از نياز معمول انجام دادند و در استانهاي شمالي و مسافر پذير كشور، توزيع بهنگام كالا با اختلالات مختصري روبرو شد از روز سوم جنگ جريان خدمت رساني و تامين نيازهاي معيشتي مردم به حالت معمول بازگشت.

همه اعضاي كليدي كابينه بويژه وزرا و وزارتخانه هاي اقتصادي، صنعتي و انرژي در زمره اهداف استراتژيك رژيم صهيونيستي قرار داشتند. فعال نگاه داشتن چرخه توليد و تجارت زير بمباران بي امان دشمن و از همه مسموم تر، جنگ رواني گسترده با شعار تغيير عنقريب رژيم و پايكوبي وطن فروشان، به هيچ وجه كار راحتي نبود و نيست.

در ميانه اين نبرد نابرابر و ناجوانمردانه، همه كاركنان و مديران بخش صنعت، معدن و تجارت كشور، پشت پدافند توليد و تامين و توزيع مايحتاج عمومي، محكم و جانانه ايستادند و به وظيفه ملي و تاريخي خودشان عمل كردند. اما فرمانده  نبرد در اين جبهه، باز بدون هيچ اغراقي خود سيد محمد اتابك وزير صمت بود كه 12 روز بيدار ماند تا كاري نخوابد. من مي توانم شهادت دهم كه او در طول جنگ، پلك نزد. اگر تمجيد از نيروهاي مسلح در بحبوحه جنگ واجب است، ياد كردن از خدمات نيروهاي توليدي كشور در چنين زمان و زمانه اي هم لازم است

در اين حمله پيش دستانه اسرائيل، خيلي ها غافلگير شدند اما آقاي اتابك در گفتگوهايي كه قبلا با هم داشتيم بارها از احتمال چنين وقايعي صحبت مي كرد و براي چنين روزهايي كاملا آمادگي داشت.  هم او وهم آقاي مفتح قائم مقام وزير در امور تجارت كه هردو تجربه هاي گرانبهايي از حضور در جنگ 8 ساله داشتند، از انباشت هاي تجربي خود، به نحو شايسته اي بهره بردند.

اين جنگ 12 روزه در سطح ملي انسجام و همبستگي هاي بي نظيري خلق كرد ( البته اگر صدا و سيما بتواند از اين سرمايه اجتماعي مراقبت كند ) در سطح درون وزارت صمت و سازمان هاي تابعه هم صحنه هاي انساني و اخلاقي كم مانندي به جاي گذاشت. در هنگام شيفت بندي هاي كاري، خيلي ها حاضر بودند تا احتمال خطر را به جان بخرند و داوطلبانه به جاي همكارانشان در محل كار حاضر شود.

روزي كه ساختمان هاي هم جوار سازمان مديريت صنعتي و ايدرو هدف بمباران قرار گرفت، اينطور نشد كه هر كس جان خودش را بردارد و فرار كند. همكاران بلافاصله به كمك هم شتافتند. اجازه دادند كه اول بانوان و مسن ترها از راه پله ها عبور كنند و دست آخر خودشان خارج شوند. با اينكه ساختمان تخليه شده هر لحظه در خطر انفجار قرار داشت، افرادي داوطلبانه خطر كردند تا وسايل جامانده ديگران را بيرون بياورند.

اينها فقط صحنه هايي است كه من به چشم خودم در وزارت صمت ديده ام و يقينا كار شگرف وزارتخانه هاي نفت و نيرو و كشاورزي و بهداشت و غيره، نيازمند تحرير و تقرير ديگري است. اما تا وقتي دودكش كارخانه ها دود مي كند و قلب ايرانيان براي هم مي تپد، احتمال شكست در جنگ به اين راحتي نيست

اين جنگ مثل هر جنگ ديگري بي خسارت نبود اما عظمت روحي و وطن خواهي مردم ايران را آشكار تر كرد و ايضا اشكار كرد كه بعد از اين، بايد سيستم حكمراني كشور، متناسب با همين همدلي و همبستگي ملي و عظمت روحي ايرانيان بازسازي شود. ايران جديدي بايد متولد شود وگرنه خطر حمله غافلگير كننده هيچ وقت دفع نمي شود